Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Odpowiedziałamicisza.
–Jakniezaprowadziciemniedołazienki,tozałatwięsiętutaj,
zaraz–zagroziłam.
Nicsobieztegonierobili.
–Błagam–wyjęczałamżałośnie.
–Odrazulepiej–mruknąłmięśniakizaśmiałsiędziwnie.
Ściągnęłamustazażenowana.
–Niewytrzymam.Uprzedzam.
–Japierdolę!–westchnąłKen,skręciłgwałtownieizatrzymał
auto.–Tylkoszybko.Szefnielubiopóźnień.
Drzwizmojejprawejstronyotworzyłysięimięśniakwyciągnął
mnienazewnątrz.Rozkułmnie,apotemzdjąłmiworekzgłowy.
Zamrugałamodnagłejjasności.Zatrzymaliśmysięprzyjakiejś
niewielkiejleśnejdrodze.
–Nicniepróbuj.Aleksmacięnamuszce,aonniepudłuje.
–Wskazałbrodąnaswojegokolegę,którywyciągnąłterazkałach,
podobnydotych,zjakichkorzystająsnajperzy,ipołożyłgonadachu
auta.Nawięcejprywatnościniemiałamcoliczyć.Zrobiłamsiku
możliwieszybko,odwracającsiędonichtyłkiem.Kumojemu
zdziwieniu,kiedysięobróciłam,obajpatrzyliwprzeciwnymkierunku.
Gdybyłojużpowszystkim,pokorniedałamsobiezałożyćnaoczy
worekiskućręce.Adrenalinaodpuściła,czułamsiępoprostubardzo
zmęczona.Oparłamsięoskórzanątapicerkęiwestchnęłam.Już
powszystkim,wracamdodomu.
Podłuższejchwilimojegomilczeniagoryleprzestalizwracać
namnieuwagę.Chybamyśleli,żezasnęłam,bozaczęliswobodnie
rozmawiać.
Dowiedziałamsię,żejestjużposiedemnastejiszefopierdoliich
zaspóźnienie,ogólniesąwykończeni.CzyliwieźlimniedoFilipa.
Mogłamjedyniemodlićsię,bymójtatawszystkozałatwił,ijechałam,
