Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Hrt
rr
(,)
=
He
r
0
ikr
(
rr
×
-
w
×
t
)
gdzie:
(1.16)
r
r-
wektorodległości(promieńwodzący);
k
r
=×$-wektorfalowy(wektorpropagacji),któregokierunekwskazujewersor;
kk
długośćwektorapropagacjinazywamywspółczynnikiempropagacjilub
liczbąfalową;
H0-staływektorzespolony.
E0-staływektorzespolony;
r
r
Podstawiając(1.15)do(1.13)otrzymujemywzór:
k
2
=××+××
i
wm
mew
2
(1.17)
apodstawiając(1.15)i(1.16)doukładurównańMaxwella(1.7)-(1.10),otrzymujemyparę
wektorówwnastępującejpostacispełniającychtenukład:
H
r
=
i
××
wm
k
×´
k
$
E
r
(1.18)
E
r
=
s
-
i
k
××
we
×´
k
$
H
r
(1.19)
r
r
Parawektorówzespolonych
Ei
Hspełniającapowyższązależnośćopisujepłaskąfalę
elektromagnetyczną.Falapłaskawdielektrykustratnymniemaskładowychpólelektrycz-
negoimagnetycznegowzdłużkierunkupropagacji.JesttowięcfalapoprzecznaTEM
(TransverseElectroMagneticwave).
Zdefiniujmynowąwielkość-impedancjęfalowąośrodka.Jesttostosunekskłado-
wychwektorówpólelektrycznegoimagnetycznegoprostopadłychdosiebieidokierunku
r
r
propagacjifali(składoweteoznaczamyodpowiednio:
E^i
H^):
Z
f=
H
E
r
r
^
^
(1.20)
Wyrażenie(1.20)jestwistocieuogólnieniemprawaOhma.
Impedancjąwłasciwąośrodkajednorodnegonazywamywielkość:
Z
=
Zf
Poprzekształceniachotrzymujemy:
Z
=
s
+××
i
××
i
wm
we
22
(1.21)
(1.22)
