Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
11
Powyższerozważaniaprowadządownioskuokoniecznościrozwijaniateorii
ipraktykizarządzaniapublicznego(Kożuch,2005,2006).Jednakżewobrębie
szerokorozumianegosektorapublicznego(Sowa,2006;Wiatrak,2006)znajduje
sięwielepodsektorów,różniącychsięistotniepodwzględemcelówisposobów
działania.Ichróżnorodnośćpowodujekoniecznośćwyodrębnianiasubdyscyplin
zarządzaniapublicznegoodnoszącychsiędoposzczególnychpodsektorów.
Celempracyjestzarysowanie,napodstawiewiedzyzzakresupsychologii
rozwojuczłowieka,pedagogiki,psychologiispołecznejoraznaukiozarządzaniu,
koncepcjizarządzaniaedukacyjnegojakosubdyscyplinywzakresiezarządza-
niapublicznego.Podstawowezałożeniegłosi,żecentralnymdobrem,będącym
przedmiotemtroskiwpublicznejinstytucjiedukacji,jestindywidualnyrozwój
każdegoucznia,ponieważjestonnieodzownyzperspektywyrozwojucałego
społeczeństwa.PoglądoistotnejroliszkoływrozwojuuczniazawartowUstawie
zdnia7września1991r.osystemieoświaty(tekstjednolity:DzUz1996r.Nr
67,poz.329),wpreambulektórejzapisano,że„szkoławinnazapewnićkażdemu
uczniowiwarunkiniezbędnedojegorozwoju”.Wzwiązkuztymzarządzanieor-
ganizacjamiedukacyjnymiicałymedukacyjnymsystemempowinnosięopierać
wgłównejmierzenazasadachwynikającychzwiedzyorozwojuindywidual-
nym,wtedybowiemmożliwebędziestworzenieuczniomwarunkówdoniego,
czylirealizacjanadrzędnegoceluedukacji.
Natymwłaśniepolegaspecyfikazarządzaniaedukacyjnego,aszerzej–tak-
żezarządzaniapublicznego(Kożuch,2005,2006).Każdainstytucja(czysłużba)
publicznasłużyczłonkomspołecznościprzeztroskęowłaściwedlaniej,anie-
zbędneobywatelom,dobro.Wwypadkuedukacjidobremtymjestrozwójindy-
widualnyuczniów.Wsferzepublicznejjestbardzomałoprawdopodobne,aby
takokreślonycelorganizacjimógłzostaćzrealizowanybezgłębokiejznajomości
iuwzględnieniawdziałaniachzarządczychprawowymdobremrządzących.Stąd
zaniewłaściwynależyprzyjąćpoglądokreślanyjako„nowezarządzaniepub-
liczne”(Kożuch,2006),głoszący,żezasadyzarządzaniasąwpełniuniwersal-
neinależyjestosowaćniezależnieoddziedziny,wktórejpraktykazarządzania
siędokonuje;menedżerzaśjestfachowcemwdziedziniezarządzania,którajest
odrębnądyscyplinąwiedzyispecjalizacjązawodową1.Wedługpodręcznikowej
definicji(Griffin,2002)zarządzanieto„zestawdziałań(obejmującyplanowanie
ipodejmowaniedecyzji,organizowanie,przewodzenie,tojestkierowanieludź-
miikontrolowanie)skierowanychnazasobyorganizacji(ludzkie,finansowe,
rzeczoweiinformacyjne)iwykonywanychzzamiaremosiągnięciacelóworga-
nizacjiwsposóbsprawnyiskuteczny”(s.38).Definicjataujmujezarządzanie
wsposóbcałkowicieoderwanyodspecyfikicelówposzczególnychorganizacji
orazspecyfikisposobówichosiągania.Konsekwencjątegojestprzekonanie,że
zasadyzarządzaniaimarketingu(orazbiegłychwnichfachowców–menedże-
1Niepretendujędopróbanalizyzarządzaniawsferzerynkowej,niemniejodnoszęwrażenie,
iżposiadanieprzezmenedżerafachowejwiedzynatematprocesuprodukcjiokreślonegodobra
rynkowegolubusługimożemupomócwpodejmowaniudecyzjikorzystnychdlaorganizacji.
