Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
przekrzywiłagłowęwkierunkuFranceDubois,
aMarinepatrzyła,jakmłodakobietapróbujezgracją
zjeśćmiękkie,brytyjskieciastko.
–Wyglądanabardzomiłą–zauważyłaMarine.
–Nawydzialeteologiispotykamstudentki,które
sądoniejpodobne.TypFranceDubois.
TerazbyłyjużdrugiewkolejceiMarinewyciągnęła
szyję,byzobaczyć,jakAmerykaninprzewracasteki
naprowizorycznymgrillu.NiepowieAntoine’owi,który
wkwestiijedzeniabyłsnobem,ojasnopomarańczowej,
płynnejsubstancjiwyciekającejzkanapek.
–O!Jakitotyp,
maman
?
–Kogośzpozorupotulnego,niepozornego,ktojednak
zdystansuobserwuje,cosiędzieje.Nicnieumknie
jegouwagi.
–Samotniczka?
–Tak,alenieznałaśtakichosób,więcniezrozumiesz.
–Chybarozumiem–zaoponowałaMarine.
Ijużmiaładodaćcośokoleżancezklasy,którejimienia
niepamiętała,alezatrzymałasięwpółsłowa.Zdała
sobiesprawę,żejejmatka–emerytowanaprofesor,
autorkawielupracnaukowych,kobietasilna
inieustępliwa–właśniesięzwierzała–otóżonasama
