Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
żeprzynajmniejczęśćbadaczyzaczęłasięzastanawiać,czyoddawna
przyjętezałożenie,żezespółstresupourazowegomusibyć
konsekwencjątraumy,którejczęściąjestfizycznezagrożenie,nie
wymagarewizji,czyliczynienależyzmodyfikowaćdefinicyjnych
kryteriówdiagnozyzespołustresupourazowegotak,byzaburzenie
teobejmowałorównieżreakcjelękowenastres,któregoelementem
niejest(fizyczna)trauma.Jakzwróciłjednakuwagępsycholog
RichardJ.McNally,takazmianamogłabygrozić„kryterialnym
rozmyciem”
(criterioncreep)
—byłobytoniedopuszczalne
rozszerzeniegranicdiagnozy.
Niewgłębiającsięwsporydefinicyjne,możnamimowszystko
przyjąć,żewynikiprowadzonychwostatnichlatachbadańkażąsię
zastanowić,czyabyzespółstresupourazowegoniejestzaburzeniem
znaczniemniejjednoznacznym,niżdotejporyprzyjmowano,jako
żeidentycznesymptomymogąpojawićsięwprzypadkucałejgrupy
stresorów,którepoprostusąelementemkondycjiludzkiej[2].
PODSTAWOWEŹRÓDŁA:
Bonanno,G.A.,Westphal,M.,Mancini,A.D.(2011).
Resiliencetolossandpotentialtrauma.
„AnnualReviewofClinicalPsychology”,11,511-535.
Rosen,G.M.,Lilienfeld,S.O.(2008).
Posttraumaticstressdisorder:Anempirical
evaluationofcoreassumptions.
„ClinicalPsychologyReview”,28(5),837-868.
