Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Późniejwybuchławojna,amójojcieczainteresowałsięelektroniką,bez
żadnegoprzygotowania,bezwykształcenia;znalazłkogośzkwalifikacja-
mi,założyłznimmałysklepelektrycznyizacząłzarabiać.
Aw1947roku,popraktykachuPortorykańczyka,którymiałsklepelek-
trycznypodnaszymmieszkaniemprzy1005East151stStreet,tatana
podstawieschematuinstalacjiprzewodówskonstruowałodbiorniktele-
wizyjny.Wciążtopamiętam.Byłrok1947.Telewizorwynalezionow1946,
czylirokwcześniej.Tobyłmałyodbiornikzośmiocalowymekranem,
aleoglądaliśmynanimWorldSeries1.Dofinałudoszływtedydrużyny
YankeesiDodgers.Pamiętam,żebrałempopięćdziesiątcentówoddzieci,
którechciałyoglądaćunasmecze.Tobyłonaprawdęwspaniałe.Problem
byłtylkojeden,jakzwykle-jakmówiłem,mójojciecnieprzepadałza
pracą.Kiedypowiedziałem:nSłuchaj,tato,tożyłazłota.Tysięnatym
znasz.Wszyscycipomożemy.Możemyzrobićdrugitelewizor.Terazkażdy
chcesobietakikupić”
,onstwierdził:nNie,nie.Zrobiłemjeden.Następny
niebyłbyjużwyzwaniem.Przykromi,niejestemzainteresowany”
.
Zasmuciłomnieto.Potemzrozumiałem,żejedynądrogąwyjściazbiedy
jestedukacja.Zrozumiałemtobardzo,bardzowcześnie.Uwielbiałem
szkołę.Wszkolepanowałporządek,byłoczystoischludnie,żadnego
chaosu.Biedaprzestawałasięliczyć.Wtamtychczasachnauczycielena-
prawdęzasługiwalinapodziw.Byliprawdziwymibohaterami.Pracowali
wbiednych-aczasemteżniebezpiecznych-dzielnicachinietylko
realizowaliprogramszkolny,lecztakżeudzielalinamlekcjiżycia,uczyli
nas,jakważnesąwarunkisanitarneihigienaosobista.Dodziśpamiętam,
jaknakryćdostołu.Jużwtedyzorientowałemsię,żerobiącośnaprawdę
wyjątkowego,idoceniałemto.
Byłembardzodobrymuczniem,dlategozeszkołypublicznejnumer25,
doktórejchodziłemnapoczątku,przeniosłemsiędoszkołypublicz-
nejnumer52,czylidogimnazjumdlachłopców.Kiedyjeskończyłem,
spędziłemsemestrwliceumStuyvesantHighSchool,bopomęskim
11
1
MeczefinałoweligiMajorLeagueBaseball,najważniejszejamerykańskiejligibaseballu
(przyp.tłum.).
