Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Przedmowa.RozdziałI
23
pierwotnatreśćanonimowegodziełapodanazostaławczterechgłów-
nychkwestiach,którymprzyporządkowanopotrzyartykuły.Wreszcie,
takazawartośćtegoXIV-wiecznegodziełajestexplicitezapowiadana
wpierwszychlinijkachtekstu:
Odnośniedotegozagadnieniaorazpojawiającychsiętuwątpliwoścido-
tyczącychsposobuokreślaniaproporcjiszybkościruchówwzmianach
takichjak:powstawanie,wzrost,zmianajakościowairuchlokalny[pod-
kreśleniemoje],zachowujęnastępującyporządek:najpierwomówięza-
powiedzianezagadnienia,anastępnieprzedstawięjewformiekwestii.
Nieznanyautorjasnozapowiada,jakątematykępodejmieitaka
właśniewyczerpujesięwwersjitekstudostępnejwczterechrękopisach
orazstarodruku25.
Strukturawszystkichczterechkwestiijestbardzopodobna.Napo-
czątkupodanezostajezagadnieniewformiepytania.Następniesfor-
mułowanesątrzystanowiskaobejmująceokreślonekoncepcje,które
niosązasobątwierdzącąodpowiedźnaproblem.Dalejjednakprzed-
stawionychzostajeposześćniedorzecznościwynikającychzprzyjęcia
któregośstanowiska.Natymetapierozważańwydajesięzatem,że
żadnaopinianiejestsłuszna,dociekaniazostająbowiemprzerwane
izaprezentowanesątrzyartykuły.Ichzagadnieniatakżemająformę
pytania,naktórepoczątkowopadaodpowiedźprzecząca,ponieważ
gdybybrzmiała„tak”,niosłabyzasobąsześćniedorzeczności.Wdal-
szejczęściartykułu,tj.adoppositum,rozwiązywanesąniedorzeczno-
ścii/lubpodawaneróżneargumentyzapozytywnąodpowiedziąoraz
ostatecznieprzyjęterozstrzygnięcie26.Końcowaczęśćkwestiistanowi
nensquattuor.
25
Natentematzob.też:S.Rommevaux,UnauteuranonymeduXIVesiècle…,s.7–8;J.Pa-
piernik,Metodymatematyczne…,s.96–98.
26
Odpowiedźczęstojesttwierdząca,jednakniewkażdymprzypadku.Przykładowo,pierw-
szyartykułpierwszejkwestiidotyczyzagadnieniaprzydzielaniaprzezczynniktworzący
tylezmiejsca,ilezformy.Autorprzytaczasześćniedorzeczności,niepodajejednakich
rozwiązania,cowięcej,konstruujekilkaargumentówzaodpowiedziątwierdzącą(czego
