Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
gestuanisłowa.
Poprostunasiebiepatrzyli.
3
WkońcudrzwioddomkuAdaomysięotworzyły,akobietazamachała
doArka,żemożeprzyjść.Mężczyznaotworzyłbagażnik.Wyjął
zniegotorbęizarzuciłjąnaramię.Ztylnegosiedzeniawyciągnął
natomiastkarton.Byłdośćciężki,więcniósłgowoburękach.
Domekskładałsięztrzechpomieszczeń.Wpierwszymznalazłosię
miejscedladwuosobowegołóżka,małejlodówki,stolikazkrzesłami,
niewielkiejszafyitelewizora.Ztegopokojumożnabyłoprzejść
dołazienkizprysznicemorazdodrugiego,znaczniemniejszego.Tam,
jakArekpamiętał,mieściłosiętylkopojedynczełóżkoorazszafa.
Chciałdoniegowejść,aleAdaomagopowstrzymała.Sportowystrój
zmieniłanazwykłąszarąspódnicęiżółtytiszert.Włosymiałamokre
powyjściuspodprysznica.
–Możeszsięrozłożyćtutaj–powiedziała.
–Myślałem,żetojazajmęmałypokój.
–Nie.Będziemitakwygodniej–zapewniła.
–Słuchaj,aletamledwomożnasięobrócić.Mnietonie
przeszkadza,bopewnieitakprzezwiększośćdnianiebędziemnie
wośrodku,dlategotypowinnaś...
–Tokwestiaprywatności–przerwałamu.–Chciałabymmieć
pokój,wktórymmogłabymsięzamknąćigdzieniktminiebędzie
wchodził.Rozumiesz?
Kiwnąłgłową.
–Nikt,tyteż–dodała.–Tomabyćmojaprzestrzeń.Niepotrzebuję
jejwiele,alemabyćtylkoiwyłączniemoja.Tojestmójwarunek.
Akceptujesztoalbo...–Wskazałapalcemnadrzwi.
–Dobrze.Totwojaprzestrzeń–mruknął.–Niebójsię.Niebędę
