Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wzakompleksionegowykładowcę.Jegożonaokazałasięzaskakująco
ładnąiskromnądziewczyną.Rzadkosięodzywała,aledużośmiała.
ChybamiałanaimięKlaudyna,chociażArekdużolepiejkojarzył
jązksywy–Krotka,comiałobyćskrótemodsłowaStokrotka.Krotka
kiedyśchodziłazGrześkiem.Podobnonawetszykowalisiędoślubu,
alewszystkorozsypałosięznieznanegoArkowipowodu.
KilkametrówoddorosłychnależakusiedziałaAdazksiążką.
Dobrze,żeniezkomórką.Arekbałsię,żeprzezcaływyjazdnie
odczepisięodtegourządzenia.Dźwiękprzychodzącegoesemesalub
powiadomieniezMessengerazaczynałydoprowadzaćgodoszału
narównizWitaminkami.Cowięcej,najwyraźniejkorespondowała
zkilkudziesięciomaosobamirównocześnie.Nierozumiał,wjaki
sposóbtoogarnia.Ztejodległościciąglewyglądałanaobrażoną.Nie
dziwiłsięjej.Wiedział,jakważnisąwtymwiekurówieśnicy.Tobył
etap,kiedyrodzicepowinniusunąćsięwcień.Pozwolićdziecku
samodzielniepodejmowaćpewnedecyzje,szukaćprzyjaciół,bawićsię
znimi,wspólnieszaleć.Gdybytoodniegozależało,puściłbyAdę
natenobóz,naktórytakbardzochciałajechać.AleKamilasięuparła.
–Zarok,dwaniebędziechciałaznaminigdziejechać.Tomogą
byćnaszeostatniewspólnewakacje–mówiła,kiedyrozmawialinaten
tematpewnegowieczora.
–Onajużniechceznaminigdziejechać.Teraz.
Spojrzałananiegourażona,jakbywyrwałjejwłaśniesercezpiersi.
–Alemusi–powiedziałatwardo.–Koniec.Kropka.
–Dajspokój.Terazmatak,alezakilkalatjejsięodwidzi...
–ZakilkalatbędziemymiećtensamproblemzIgnasiem!
–Nieprzesadzaj!Przecieżonledwozacznieszkołę.
–Onateżledwozaczęła.
–Piętnastolatka?
–Wiesz,oczymmówię!
–Chryste.
