Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Wiem,cosiędziejezdziewczynamiwtymwieku.Wydajeimsię,
żejużsądorosłeimogąwszystko.Eksperymentują,alejużnaserio,
zużywkami,alkoholemi–zawiesiłagłos,jakbyszykowałasię
dodecydującegociosu–chłopakami.Atyjąchceszwysłaćnaobóz,
gdzieniebędziemymiećnadniążadnej,najmniejszejnawetkontroli.
–Poprostujejufam.Wychowaliśmymądrąidojrzałądziewczynę.
Jestempewien,żeniepuścisięzpierwszymlepszyminiezostanie
nastoletniąmatką.
Otworzyłaszerokousta,ajejoczyzapłonęłyzłością.
–Jakśmiesz!
Machnąłręką.
–Niemiałemniczłegonamyśli!–zaprotestował.–Niechodziło
mioto,conasspotkało.–Specjalniezaakcentowałtosłowo,liczył,
żewtensposóbjąuspokoi.Zmarnymskutkiem.
–Wiem,corobisz–powiedziała,gniewnieprzerzucającrzeczy
wszafce,szukającczegośdozałożeniananastępnydzień.Zawsze
wtakichsytuacjachjejruchyrobiłysięostre,gwałtowne,jakbyzkimś
siębiła.Możenawetzkilkomaosobaminaraz.Alenietraciła
panowanianadgłosem.Takaichkłótniabezkłótni.–Wiem,corobisz
–powtórzyła.–Chceszbyćtymmiłymtatusiem,którypomaga
córeczceichce,bycóreczkapojechałanaobóz,iwogóledoserca
przytulpsa,ajamamrobićzetęzłązołzę,któraniszczyjejmarzenia.
–Nictakiegonierobię.
–Jedziemywszyscynatenurlop.Bezwyjątków.Iwieszco?Tyjej
otympowiesz!
Itakteżwkońcusięstało.
Naplacupojawiłosięjeszczekilkaosób,jednakniepoświęcił
imwiększejuwagi.Schowałsięzazasłoną,kiedyKamilaspojrzała
wstronędomu.Wiedział,żejeśliterazwyjdzie,żonakażemusię
zajmowaćIgnasiem,asamapójdzierozpakowywaćwalizki.Albo
wymyślijakąśinnąpierdołędozrobienia.Byłotonieuchronne,chociaż
niemiałnatoanisiły,aniochoty.Pókijednakmyślała,żeonciągle
