Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
owolnościiotwartejprzestrzenimarzy(
Tylejestwemnie
bajecznejpogody
).Gdyżwżyciuwłaściwie„jesttak
niwpięć,niwdziewięć”,jakmówitytułjednego
zutworów:„wszystkosięplecietrzypotrzy”,„światjest,
jakja,dziśpomieszany”,alos„niedorzeczny,głupi”.
Podmiot,wprawiającsłowaiciałowruch,chceprzekonać
siebieiinnych,że„tak[jest]najlepiej,najszczęśliwiej…”,
że„wielkienicdanajwiększątreść”.Mimotejpoetyckiej
akcjiztekstówprzezieraowo„wielkienic”,awerbalizacja
szczęściatyleżprzekonuje,coprzyznajesię
dotymczasowości,podszytanieufnością,oznaczajedynie
„krótkotrwałyszał”(
Wmiłosnychsplotach
).Tom
demonstrujeiteatralizujezachłyśnięciesięprzestrzenią
orazwolnościąporuszaniasięwniej(
O,powietrze
poranne
)–zdradzającjednocześnieświadomość,że:
„Wszaknawetcieńwdrodze/Jestsynemblasku:
pochodzizesłońca”,a„Wkołysceserca”niesiemy„grób
dlakości”(
Słuchamipatrzę
).
Równieżtekst
Znówmiejscaznaleźćżadnegoniemogę
pozostajeniejednoznacznyemocjonalnie:można
gouznaćzawyrazradości,leczjużniehiperbolizowanej
iwykrzyczanej,gdyżskładniapozostajewryzach,
azamiastwykrzyknieńikrótkichrównoważników
pojawiająsięrefleksyjnedługiefrazyiniedokończona
myśl.Mówiący/idącybohaterczujesiędobrzeibeztrosko,
alejednocześniewłosystająmudębanawietrze,
a„Słońcedogłowy(…)strzelaibije”,dwuznaczniedaje
sięteżodczytaćmotywprzybłędy,któregoliżąpsyiktóry
zamierzasięupić.Wkolejnychwierszachdotomu
gwałtowniewkraczajesień,nasilająsię„trwogiilęki”,
pojawiasię„niespodziewanywszczęściunagłykurcz
tęsknoty”,„struchlałe(…)listowie”oraz„trawy”,które
„sięboją”(
Jesieniąjużzanosi
).Dalej„trawyjużwiędną”,
a„zieleń”jest„chora”(
Widnokrągwramachniebieskiego
boru
),dominuje„martwota”,„szarugaisłota”(
Kabała
jesienna
),„wcichejmęce/Konazieloność”37,a„ja”wciąż
idzie–„połanie/Umierającymwpustejciszy”(
Wyżęli
pole
).Trudnozatemmówićojednoznaczności
emocjonalnejtomu,anawetposzczególnych
