Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wierszy38,mimoiżsamautortwierdził,że,zaradąStaffa,
przygotowałdodruku„jednolityzbiór,wyrażającytzw.
radośćżycia”–owe„innenastroje”niekonieczniebowiem
pozostałycałkowicie„zagrzebanewnietkniętych
rękopisach”39.MariaDłuskapisałaniegdyś
o„demaskatorskiejrolianalizy”wtekstach
Wierzyńskiego,zwracającuwagęnaprzykładzie
Gdzienie
posiejąmnie
,jakniewielejestwtymliryku„(…)słów
zazwyczajasocjującychsięzradością,wesołością,
pogodą.Większośćznich,ażebytennastrój
współtworzyć,potrzebujedodatkowegokontekstu”40.
Wpóźniejszych
Wróblachnadachu
pojawisiępewna
skamandrycka„politykaprzechadzki”,Wierzyńskibędzie
„żyłsobiespacerem”,samsiebienazywającw
Inwokacji
„człowiekiem-przechodniem”41,leczw
Wiośnieiwinie
ruchwydajesięjeszczepozornieniezorganizowany,choć
wistociewszczególnysposóbpoetycko
„wyspecjalizowany”:jegobohater,jakdeklaruje,chciałby
bardzo„wypaśćzrównowagi”42(
Sprzedajsię
wiatrom
)–zarównofizycznej,jakiemocjonalnej.Można
powiedzieć,żejestonnietyleszczęśliwy,iletenstan
projektuje,wprawiającciałoisłowapoetyckiego
podmiotuwruch,czyteż–poddającjeruchowi.„Zdasię
nieżyję–jestemżyty…”–piszewcytowanymjuż
wierszu
Iznówjesttakniwpięć,niwdziewięć
,zaś
uwagęwtomiezwracająformywskazującenabierne
podporządkowaniesiępodmiotuprzyśpieszonemu
rytmowiświata,np.„Nieśćsięwrazztobąwichurą
radosną”(
Nieśćsięwrazztobą
).Podmiotzatemnietyle
chodzi,cojest„chodzony”zostajepoddanyruchowi,
ulegającbiologicznemu„(po)pędowi”życiaipragnieniu
szczęścia,choćniebezwiednieiniebezrefleksyjnie.
Takatendencyjna–czylinastawionanatropienie
wtekstachśladówkinestetycznejmodalnościpodmiotu–
lekturadebiutanckiegotomuWierzyńskiegozdajesię
wskazywaćnadominującątonacjętychwierszy:pisanych
zperspektywyczłowiekaznajdującegosięwruchu,
czyniącegoswąpolisensualnąsomatyczność
wewnętrznymnapędemswejwypowiedzi.Doświadczenie
