Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
istechnicyzowaniufuturystów,programowej
abstrakcyjnościiantyreferencyjnościpeiperyzmu,
wzrokocentrycznościpoezjiawangardyczy
lingwistycznymumocowaniupisarstwaBiałoszewskiego.
Wcentrumzainteresowaniapozostaje„zmysłowość”
poetyckiejformy,swoistapotencjalna„czułość”wiersza,
przekładającasięnazindywidualizowanesytuacje
percepcyjne,modelelubstrategiepolisensoryczne.
Podmiotowianalizowanychtekstówsamomówieniejuż
niewystarcza,stajesięonbowiemjednocześnie
podmiotemzmysłowegodoświadczenia,ajegosposób
wypowiadaniauzależnionyzostajeodsposobu
postrzegania/odczuwaniaotaczającegogoświata–
uprzywilejowanezostająjednocześnie,copokazują
kolejnerozdziały,zmysłypośrednie,zwłaszczasmaku,
atakżekinestezjiipropriocepcji.Rekorporalizacjaosoby
mówiącejodbywasięwmateriiwiersza–dzięki
kompozycjitekstów,technikommonologulirycznego,
zmiennościpunktówwidzenia,zabiegomfokalizacji
zmysłowej,uaktywnieniufonostylistyki,konceptom
ikonicznymitypograficznym,chwytomrytmizacyjnym
igromwersyfikacyjnym(teostatniezwłaszczazostają
winterpretacjachdowartościowane).„Forma”implikuje
tunieoczywistąiniepowtarzalną–gdyżstanowiącą
indeksalnyśladautora6isłużącąreprezentacjijego
doświadczenia–antropologicznąwartość7,zapisaną
międzywersami,wykreowanąpoprzez„czułą”
konstrukcjęwierszai„sugestyjnie”,byprzywołać
określenieTadeuszaPeipera8,oddziałującąnaczytelnika.
Analizowanetekstypokazują,żepoczątkiemicentrum
poznaniajestzawszeludzkieciałoijegodoznania,ale
również–żechodzijeszczeocoświęcej.Takieciałem
podszytezapisy,wsparteczęstonakategoriach
przestrzennych,jak„wypaśćzrównowagi”(Wierzyński),
„jesteśmyczuli”(JasieńskiiStern),„rewolucjaciała”
(Stern),„poezjaciała”(Peiper),„nowaczułość”(Miłosz),
„zmysłudziału”(Szymborska),„leżenia”,„blok,jawnim”
(Białoszewski),„gdziesięzbudziłem”(Barańczak),
„prywatnaciemnia”(Latawiec),wreszcie–„koseoczy”
