Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—Toco,wojnabędzie?ZRzeszą?CzyzSowietami?
Witold,gładzącNeronazauchem,cichoodpowiedział:
—Codzieńsięmodlę,bydotegoniedoszło,alejeżeliNiemcy
wejdąnaterenRzeczypospolitej…Poczekamypewniechwilę,
wciągniemyWehrmachtwgłąbkrajuirozbijemygokawalerią.Zresztą
FrancjaiAngliasąnaszymisojusznikami,tomożebyćhamulecdla
planówHitlera,myślę,żeażtakigłupiniejest,byznimizadzierać.
—Obyśmiałrację,żenastrachusięskończy.
Witoldwprowadziłbryczkędostodoły,puściłluźnoklacz,która
wrazzpsemwybiegładosadu.Umyłsięprzystudniizawołanyprzez
synaposzedłnawspólnyobiaddoogrodu.Wcieniuwielkiejsosny
uwijałasięZosia,pomagającmamienakrywaćdostołu,naktórym
rozłożonobiałyobrus.Jużodmaja,gdytylkopozwalałanatopogoda,
Pileccyjadaliwogrodzie.Witoldwłasnoręczniezrobiłdębowystół,
któryzimąchowałdostodołyiprzykrywałpłótnem.Wkołoobejścia
śpiewałyptaki,buczaływsadziepszczoły,klaczhasałazpsem
pomiędzyjabłonkami,nicniezwiastowało,żekanikuładworku
wSukurczachmożezostaćzakłócona.Zanimzasiedlidoobiadu,
pomodlilisięjakzawsze.Popołudniem,najedzeniirozleniwieni,
wybralisięnaspacerpookolicy.
___
___
__
Deszczspadłzpiątkunasobotę,sobotniporanekteżbyłdżdżysty
inieprzyjemny.Wiałprzenikliwywiatr,zwiastującnadejściewczesnej
jesieni.CałarodzinaPileckichsiedziaławsalonie.MariauczyłaZosię
przyszywaniaguzików,zaśWitoldzAndrzejembawilisięwulubioną
zabawę.Chłopiecwymyślałróżnestworzenia,któreojciecmiał
rysowaćnaluźnychkartkachpapieru.
—Eee,tato…—Andrzejekwydąłwargiwwyraziezniechęcenia.
