Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
szeptem,takbyAndrzejschodzącyzbryczkiniesłyszał,poprosiła
męża:
—Proszę,nieróbmiwięcejtakichniespodzianek.Janiejestem
takodważnajaktyiniechcęryzykowaćnaszymidziećmi.Uszanujto,
proszę.
Witoldpokiwałgłowąnaznakzgody,czułjednak,żetonie
samotnapodróżsynkajestgłównympowodemzdenerwowaniażony.
Zatrzymałją,kładącmiękkodłońnajejramieniu,spojrzałwoczy
ispytał:
—Marysiu,ocochodzi?CosięwydarzyłowKrupach?
Mariaspuściłaoczy,postawiłaZosięnapiaszczystejścieżce
ipopchnęłająlekkowstronędomu.
—Zastałamwszkolewiadomośćdlaciebie,obiecałamprzekazać.
—Podniosławzroknamęża.—CzęśćArmii„Prusy”postawiono
wgotowośćbojową,maszbyćwpogotowiu,byśmógłsięstawićczym
prędzejnakażdewezwanie.
—Kiedy?—spytałkrótkoWitold,ściągającbrwi.
—Jakprzyjdzierozkaz.TakitelefonogramprzyszedłdoKrup,nic
więcejniebyło.Poprostumaszbyćgotowy,nigdzieniewyjeżdżać,
ażdoodwołaniaiczekaćdalszychrozkazów.
Witoldwiedział,coznaczątakielakonicznezwroty.Sytuacja
wyglądałapoważnie.PatrzyłnaMarysięwmilczeniu,tazaścicho
powiedziała:
—Bojęsię,coznamibędzie,kiedypojedziesz.Witold,możenie
musisz…
—Marysiu,kto,jaknieja,mawasbronićprzedwrogiem?Chcesz,
byżołdacyzastukaliwnaszedrzwi?Wiesz,cotooznacza?Wiesz,
cozrobiąznaszągenerałeczką?Alboztobą?Wiesz,cozrobią
