Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wielkościjajkanapalcuizegarekodCartiera.
Prawdopodobniewkasetcenabiżuterięznalazłobysię
jeszczesporoinnychgodnychuwagiświecidełek.
Amberzerknęłanaswójprzecenionyzegarekztaniego
sklepuiuznała,żebędąsamejeszczeokołodziesięciu
minut.
–Daphne,jeszczerazdziękuję,żezwróciłaśsię
domnieopomoc–powiedziała.
–Tojapowinnambyćwdzięczna.Pomocnikównigdy
zawiele.Oczywiściewszystkiepanieciężkopracują
narzeczchorych,jednaktylkotywiesz,jaktowygląda
odśrodka,zczymmusząsięzmagaćpacjenciiich
rodziny.–Daphnenachyliłasięwjejstronę.
–Opowiedzcośosobie.PochodziszzConnecticut?
–Nie,zNebraski.–Amberbardzostarannie
opracowałaiwykułaswójdalekiodrzeczywistości
życiorys.–Wyjechałamstamtądzarazpośmierci
siostry.–WybrałaNebraskęuznawanązajeden
znajnudniejszychstanów,pozatymwątpiła,byktóraś
zprzyjaciółekDaphnestamtądpochodziła.–Moja
najlepszaprzyjaciółkastudiowaławNowymJorku,
amieszkaławBishop’sHarbour.Kiedyprzyjechała
napogrzebmojejsiostry,zaproponowała,bymsię
doniejwprowadziła.Uznała,żezmianaotoczenia
dobrzemizrobi,ajejprzydasięwspółlokatorka.
Oddwóchlattammieszkam.
–Przykromi,żestraciłaśsiostrę.–Daphnepatrzyła
naniąbadawczo.–Ten,ktoniestraciłnikogobliskiego,
niezrozumietwojegobólu.JacodzienniemyślęoJulii,
nadalniepogodziłamsięzjejśmiercią,dlatego
fundacjajestdlamnietakaważna.Naszczęściemam
