Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wprowadzenie
Urojeniejaźni
Kimjesteś?
Gdybyśusłyszałtopytanie,prawdopodobnieodpowiedziałbyś,
podającswojeimięinazwisko.Jednaktotylkoetykieta–tak
nazywająCięinni.Wsamymsercutegopozornieprostegopytania
kryjesiębardziejzłożonakwestia:cosprawia,żejesteśsobą?
Podobniejakwprzypadkukomputerapoproszonego,bypomyślał
samosobie,wymagatoobliczeniowejgimnastyki.Tylkożewtym
przypadkukomputeremjestTwójmózg.Itakjakwprzypadkukota
Schrödingera,jużsamaobserwacjawłasnychmyśliwpływanato,
comyślisz.
Większośćludziodbierapytanie„kimjesteś?”jakodotyczące
kogośpojedynczego,podczasgdyfaktyczniekażdymaconajmniej
trzywersjesiebie.Pierwszaznich,osadzonawteraźniejszości,tota,
którązazwyczajutożsamiaszzesobą.Towłaśnietawersjaczyta
niniejszezdanie.TawersjaCiebiejestświadomaTwoichwrażeń.
Tawersjapostrzegakrzesło,naktórymsiedzisz,jakrównieżto,
wjakisposóbpoduszkiwspierajątwojeciało,kurczącsię
irozprężającwrazzkażdązmianąsiłyTwojegonacisku.Tawersja
Ciebiejestświadomahałasówrozlegającychsięwpokojulub,jeśli
słuchaszaudiobooka,tembrugłosunarratora.
AleobecnyTytoiluzja.TeraźniejszeTyjestkrótkotrwałe.Jak
mogłobybyćinaczej?Czaspędzinieubłaganie,awtrakcie
milisekund,którepotrzebnebyłynaprzetworzeniedoznania,
naprzykładtowarzyszącegosiedzeniunakrześle,tamtoTyprzeszło
jużdoprzeszłości.Gdyuderzyszsięwpalec,miniekilkasekund,
zanimTwójmózgzarejestrujeból.Nawetgdyzdajesięnam,
żeżyjemywteraźniejszości–jakgłosiwielugurusamorozwoju–tak
naprawdętkwimywprzeszłości.OtodrugawersjaCiebie.Wistocie,
kiedyktośpyta,kimjesteś,przeszłeJajesttym,któreprzywołujemy
automatycznie.TotawersjaCiebie,którarozciągasięwczasie
niczymkorzeniedrzewa,stanowiącfundamentTwojejtożsamości.
Ichoćmożeszulecpokusie,byokreślićto,kimjesteś,zapomocą
