Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Niemówiłam,żebędziezadowolony,jeślisięmnie
pozbędzie?Mniejszaoto!Kiedydopnęswegoizrobię
coś,zczegobędęmogłabyćdumna,będzierównie
zadowolony,widzącmniezpowrotemtutaj.–Potemton
jejgłosuzmieniłsię,oczyrozbłysły,astanowczywyraz
twarzyzłagodniałwuśmiechu.–Tak,dokonamtego
eksperymentu;będębogata,awtedyufundujędomdla
dziewcząttakichjakja,albo,jeszczelepiej,zostanętaką
paniąFry[2],alboFlorenceNightingale,albo...
–Ajaktamuciebiezpończochami,drogamoja?
Toprozaicznepytaniesprawiło,żezamkinalodzie,
budowanewmyślachChristie,naglesięrozpłynęły;
spojrzawszynaciotkęnieconieprzytomnie,
odpowiedziałauprzejmie:
–Dzięki,żeciociaściągnęłamnienaziemię,gdy
bujałamwobłokach,odpływajączadalekoizaszybko.
Otóżniemamprawieżadnych,alejeślito,cociocia
właśniedzierga,topończochydlamnie,zpewnością
zacznęodsolidnegofundamentu.
IoparłszysięnakolanieciotkiBetsey,cierpliwie
omawiałazniąkwestięgarderoby,odwspomnianych
pończochponakryciegłowy.
–Aniemyślisz,Christie,żemożebycistarczyło,
jakbymciujęłaconiecotychdomowychrobót,żebyś
miaławięcejczasunaksiążkiiinnerzeczy?–spytała
ciotka,niechcącpozbywaćsięjedynegomłodzieńczego
elementu,jakiubarwiałjejspokojneżycie.
–Nie,ciociu,botunieznajdętego,czegochcę
–zabrzmiałastanowczaodpowiedź.
–Aczegóżtychcesz,dziecino?
–Niechciociaspojrzywogień,apostaramsięcioci
pokazać.
Starszapaniposłuszniespojrzałazzaokularów
