Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Dwadzieściajeden.
–JesteśAmerykanką?
–Tak,madame.
PaniStuartprzezchwilępatrzyławprzestrzeń,poczym
zimponującąpowagąwygłosiła,conastępuje:
–Życzęsobiemiećtuzdolną,inteligentną,uczciwą,
schludną,dobrzewychowanąosobę,któraznaswoje
miejsceitegosiętrzyma.Pracajestlekka,borodzina
składasiętylkoznasdwojga.Jestembardzo
wymagająca,podobniejakipanStuart.Płacędwaipół
dolara,dajęwychodnenajednopopołudnieinajedno
nabożeństwowniedzielę,iniepozwalamnażadnych
fatygantów.Mojasłużącamusidokładnieznaćswoje
obowiązki,byćnadzwyczajschludnąizawszenosićbiały
fartuszek.
–Myślę,żebędępaniodpowiadać,madame,kiedy
nauczęsiętutejszychzwyczajów–odpowiedziała
pokornieChristie.PaniStuartwyglądałanałaskawie
zadowolonąizwróciłajejdokumentzgestem,jakim
mogłabyposłużyćsięJejWysokośćWiktoria,oddając
zatwierdzonąpetycję,choćjejnastępnesłowanieco
zniweczyłykrólewskośćaktu:
–Mojakucharkajestczarna.
–Kolorskóryminieprzeszkadza,madame.
NatwarzypaniStuartpojawiłsięwyrazulgi.Dla
wszystkichIrlandekzgłaszającychsiędopracyczarna
kucharkastawałasiębarierąniedopokonania.
Poklepującsięwzamyśleniurączkąszczotkidowłosów
porzymskimnosie,Madameponownieprzyjrzałasię
nowejkandydatce,stwierdzając,żetawygląda
schludnie,inteligentnieizacnie,wydałazsiebiepełne
wdzięcznościwestchnienieizaangażowałająodręki.
BardzouszczęśliwionaChristiepobiegładodomu,
