Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
„kapitalnąsylwetką”.
–Wporządku,skarbuniu.Podajswojenazwiskopanu
Trippowi,aswojąduszęoddajpracyiuważajsię
zazaangażowaną.–Wygłosiwszytosatysfakcjonujące
orzeczenie,małyczłowieczekzniknąłjakduch.
–Lucy,słyszałaśtoimpertynenckie„skarbuniu”?
–spytałaChristie,którejpoczucieprzyzwoitościporaz
pierwszyzostałowystawionenaszwank.
–OPanieświęty,nieprzesadzaj,dziecko,wszyscy
dyrektorzytakmówią.Niemająniczłegonamyśli;
przyzwyczajsiędotegoidziękujBogu,żeniemówił
„kochanie”i„najdroższa”ijeszczeciędotegonie
pocałował,jakmiałwzwyczajustaryVining.
WtymwzględzieChristienajwyraźniejniemogłaliczyć
nazrozumienie.
ZgodniezotrzymanymipoleceniamiLucywprowadziła
jąwsekretysceny,poczymusadowiłająwkącie,
byprzyjrzałasięobrazom,wktórychmawystąpić.
Christieszybkozrozumiałakoncepcjęswejroli–anie
byłatosprawatrudna,bokoncepcjiwcałym
przedstawieniubyłoniewiele–następniezaśsiedziała
iprzypatrywałasięprzybyciuoddziału,któremumiała
dowodzić.Sprawiałonwrażenieopuszczonej,
zaniedbanejzgraiwojowniczek,stłoczonychrazem
iwyglądających,jakbysięobawiały,żejeślisięodezwą,
narusząjakieśzasady,ajeślisięporuszą,pochłonie
jewnętrzejakiejśniepodejrzewanejzapadni.
Tymczasemzjawiłsiębaletmistrz,zagrałaorkiestra
iChristiezdałasobiesprawę,żewłaśniemaszeruje
nakomendętamizpowrotem.Zpoczątkuprzeszkadzało
jejiwprawiałowzakłopotaniewyjątkowoniewygodne
poczucieniedorzecznościtejsytuacji;potem,pókijejten
widokniespowszedniał,bawiłjąabsurdalnykontrast
pomiędzypowagąizatrwożeniemdziewcząttworzących
