Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
hamra”streszczajądwaprzykazaniagłówne.Pierwsze:ΠNależy
uczyćsięzczegośrezygnowaćiwybierać”.Idrugie:ΠTylkoten,
ktopracujeinauczysiękochaćswojąpracę,możekiedykolwiek
czućsięszczęśliwy”9.
IdentycznezasadyprzyswajałysobiedziecizNäswlatach
1910-1920.Wychowawczesentencjeorezygnowaniuzróżnych
rzeczyipracydoupadłegoAstrid-uznającjezaoczywistość-
uwewnętrzniłanacałedorosłeżycie.Córkapisarki,KarinNyman,
opowiada,żejejmatkawlatach30.ipodczaswojnyuprawiała
trudnąsztukęmaksymalnegowykorzystywaniaskromnychro-
dzinnychzasobów,międzyinnymiprzezzdwojonąpracę.Zostało
jejtonawielepowojennychlat,wzasadzienacałeżyciei,jakmówi
córka,robiłatonaswójurzekający,niewymuszonysposób:
Niestrudzenie,zzapałem,bezfrasunkówizbytecznychwymówek-oczy-
wiścietaknależałopracowaćwedługmamy;niestanowiłodlaniejżadnej
przeszkodyżonglowaniejednegodniaróżnorakimizajęciami,takimijak
odpowiadanienalisty,zarządzaniegospodarstwemczywykonywanie
pracdomowychsamodzielnie;słaniełóżek,sprzątaniestołupośniadaniu,
zmywaniepoobiedzie-wszystkotorobiłajakmaszynka,jakbymyła
zęby,wpośpiechu,alestarannie.
Nieunikaniewyrzeczeńwżyciuorazciężkapracabyłydla
Astridcnotami,którebyłyzrozumiałesameprzezsię,toteżwła-
snymdzieciomnigdyniewbijałaichdogłowyaninienarzucała
metodąrozkazów.Natomiast,jakwspominaKarinNyman,dzieci
pisarkiusłyszałyodmamy,żeswojąustawicznądeterminacjęza-
wdzięczałastosowaniuzapamiętanychrad,jakichswoimdzieciom
9
Tamże,s.39.
37
