Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
początek
nacisk.Sytuacja,wktórejznalazłsięRothstein,jestznamienna.Otoszanowa-
nybadaczopokaźnymdorobkuistabilnejpozycji,zagadniętyprzezpomniej-
szegourzędnika,niejestwstanieudzielićodpowiedzinabardzokonkretne,
technicznepytaniedotyczącemetodwprowadzaniazmianyspołecznej.Mimo
swojejerudycjiniepotrafsprawić,byjegowypowiedzibyłyczymświęcejniż
fascynującyminarracjami.Czydziwizatemfakt,żewśródtakwielusocjologów
panujeprzekonanieokryzysieikoniecznościprzebudowyichdyscypliny?Ale
czyrzeczywiściemamydoczynieniazkryzysem?
1.2.Kryzys
Wopisieobecnegostanusocjologiidominujądwapodejścia.Wedługpierw-
szegosocjologia–awrazzniąwieleinnychdyscyplinspołecznych–jest
wstaniekryzysu.Diagnozatakaczęstoopierasięnawskazywaniuredundan-
cjiirozbieżnościkoncepcjiteoretycznychbędącychwużyciu,brakuuporząd-
kowaniairozproszonegocharakteruwiedzyspołecznej,jakrównieżnieroz-
strzygalnościnajróżniejszychsporów.Wwymiarzeinstytucjonalnympodnosi
siękwestiesłabejreprezentacjipublicznejsocjologii,znikomegowpływuna
praktykęspołecznąorazosłabieniejejpozycjiwświecieakademickim.Wtym
kontekściemowatakżeo„niedojrzałości”czyteż„zapóźnieniu”dyscypliny
względeminnychobszarównauki.Autorzypiszącyokryzysiewskazująrów-
nieżnautratęwyraźnejtożsamościdyscyplinybadawczej,coprzejawiasię
międzyinnymizalewemprojektów,wktórychpracebadawczesązastępowane
naprzykładartystycznymiperformansamilubotwarciepolitycznymiwystąpie-
niamipublicznymi.Podkreślmy,żenarracjakryzysowapowracanieustannie
wpracachkolejnychpokoleńbadaczy(zob.Cole2001;Gouldner2010;Lynd
1964;Mills2008;Szacki1977;Szacki2002,s.861−880;Mokrzycki1984).
Istniejejednakgronobadaczy,którzycałkowicieodmiennieinterpretują
opisanąsytuację.Stanteoriiczęstojestpostrzeganywkategoriachpożądanej
40
