Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jeszczewjejwiekumożejątakzaboleć.Chociażchyba
kiedyśażtakbysięnieprzejęłatąuwagą.Wspólnie
zprzyjaciółkamiopracowałateorię,żepopularność
wcaleniemaznaczenia,aumawianiesię
zodpowiednimfacetemwcaleniejestbiletem
dowiecznegoszczęścia.Tylkoprawdziwysmutek
wgłosieSylviipowstrzymałLaurenodkonfrontacji
ztąwstrętnąmałąwiedźmą,którabyłanajwyraźniej
przerażonamyślą,żemożeskończyćjakdzisiejsza
druhna.
Laurenwzięłagłębokioddechizewszystkichsił
spróbowałaotymniemyśleć.Takieżycieniebyłojej
świadomymwyborem.Jeszczecałkiemniedawnotemu
wyobrażałasobie,żebędziemiałamężaidzieci,ajej
życiepełnebędzieprostych,małychradości.Jednak
gdzieśpomiędzykońcemstudiówaposadąwlokalnej
szkolezmieniłasięwstarąpannę.Niewiedziała,jak
materazztegowybrnąć.
Kiedypatrzyławstecz,dochodziładowniosku,żebyła
chybazbytwybredna.Wczasiestudiówniktnie
przypadłjejdogustu,apokilkulatachkoszmarnych
randekwciemno,aranżowanychprzezprzyjaciół,
stopniowopogrążyłasięwrutyniepracy,domu
iobowiązkówobywatelskich,któreodciągałyjejuwagę
odfaktu,żewszyscywjejwiekubylialbo
popierwszym,albopodrugimślubie.
Gdybynienowina,żejejmatkaznówsięzakochała
irozważamałżeństwozHenrymAberdeenem,Lauren
nigdyniepomyślałabyozmianieswojegożycia.Chciała
jednak,żebyjejmatkabyłaszczęśliwa,więc
powiedziałaBarbarze,żepowinnaiśćzagłosemserca.
