Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Skinęłatylkogłową.Miałaochotęsięuszczypnąć.Nie
dość,żewkońcuznalazłasięwnajpiękniejszymmieście
naświecie,októrymmarzyłaoddziecka,tojeszcze
miałajezwiedzaćwtakimtowarzystwie!
–Koloseumzobaczyłamnazdjęciu,kiedybyłammałą
dziewczynką,iodtamtejporychciałamprzyjechać
kiedyśdoRzymu.Wydałomisiętakcudowne,
żenapoczątkuniewierzyłam,żenaprawdęistnieje.
–Roześmiałasięnawspomnienieswegodziecięcego
zachwytu.Zarazteżzarumieniłasięzawstydzonaswą
szczerością.
–TonajwiększabudowlaantycznegoRzymu,która
przetrwaładodzisiejszychczasów.Mimotonadalrobi
wrażenie.
Riconiewydawałsięanizblazowany,aniznudzonyjej
uwagami,zauważyłazulgąiniecosięrozluźniła.
Opowiadałjejohistoriimiasta,akiedywkońcudoszli
dokońcamałejuliczki,stanęłanagleizaniemówiła
zzachwytu.
–Rany–wykrztusiła,kiedywreszcieodzyskałagłos.
–Trudnouwierzyć,żetaksobiestoi,wsamymcentrum
miasta,pomiędzynormalnymidomami.
ZbliskaKoloseumwydałojejsięjeszczebardziej
niesamowite,wspanialszeniżjejwyobrażenia.
–Rzym.–Ricowzruszyłramionami.–Nakażdym
miejscu,nawetpodnawskrośnowoczesnąfasadą
ukrywasięhistoria.
Zauważyła,żetakprzywykłdootaczającego
gopiękna,żenierobiłoonojużnanimwielkiego
wrażenia.Naszczęścieokazałsięwystarczająco
taktowny,bypozwolićjejdowolinacieszyćsię
