Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
STUDIA
–Studia?–Dobijającysześćdziesiątkiznużonymecenas
zniedowierzaniemkręcigłową,marszczysię,jakbyzamiastespresso,
którewłaśniepopijamyzfiligranowychfiliżanek,kelnerprzyniósłnam
sokzniedojrzałegogrejpfrutadoprawionymaggi.–Ostudiachchce
panzemnąrozmawiać?Ajakietodziśmaznaczenie?
Noprzecieżodczegośtrzebazacząć!
SpotykamysięnaNowymŚwieciekołopołudnia.Minęma,jakby
zszedłwłaśniezkrzyżainaszespotkanietraktowałjakkarę.Prawda
jesttaka,żeumówiłsięzemnątrochęzłaski,bonaprośbęwspólnego
znajomego.Tenznajomytoznanyprofesor,jeszczedoniedawna
ważnapostaćnaWydzialePrawaiAdministracjiUniwersytetu
Warszawskiego.Znastaniem„dobrejzmiany”jegozwiązkizuczelnią
stałysiędośćluźne,cieszysięjednakwielkąestymą.Kiedy
powiedziałemmu,żepiszęoadwokatach,ucieszyłsięiniedość,
żezasypałmnieanegdotami,tojeszczedałmisporokontaktów,
zktórychoczywiściepostanowiłemskorzystać.
–Nomówią,żekiedyśwyglądałyinaczej…–Próbujępodejść
mecenasazinnejstrony.–Kiedyśprzecież…
–Panie!–Niedajemidokończyć.Ożywiasięinatychmiastzalewa
mniefalążalówifrustracji.–Kiedyśtobyłystudia.Profesura
nawydzialeprawatobyłaelita.Terazbyległupekdostajehabilitację.
Dawniej,jakktośkończyłprawo,tobyłowiadomo,żetenczłowiek
coświe,cośsobąreprezentuje.Teraznaprodukowalitłukówiten
zawódnicnieznaczy.Adwokaturakiedyś–akcentujeowo„kiedyś”,
unoszącpalecwskazującydonieba–toniebyłjakiśtamsposób
nazarobkowanie,ale–tuwytrzeszczaoczytak,żebojęsię,żezaraz
jegogałkieksplodują,naszczęściejednaktwarzmutężeje–tobyło
powołanie.
Łomatko!Powołanie!Notosięzaczyna.
ZarazpotemoczywiścieschodzinaposłaGosiewskiego,
żeotworzyłaplikacjeiżeszlachetnąarystokracjęadwokackąnajechali
zewsządHunowieizrobiłosięchamstwo.Żemłodzizanicmająetykę
isięstarszymkolegomniekłaniają,żepisząnasiebiedonosy…
