Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Onisąbezczelni,proszępana.
Tojedenzwielumoichrozmówcówniepogodzony
zrzeczywistością.Samnierazdziwięsięsobie,żesłuchająctych
lamentów,utrzymujępowagę,jakoczekiwałodswoichpoddanychcar
PiotrWielki,żebyzachowywali„wyglądlichyidurnowaty,tak
byswoimpojmowaniemsprawyniepeszyć”.Tematstudiówdla
pewnejczęścistarszyznyadwokackiejbyłsposobnością,byokazać
swojąwyższość.Itoniejesttak,żeargumenty,któreprzedstawiali,
byłyzupełniepozbawionepodstaw.
Kiedyopowiadalioswoichprofesorach,wyczuwałemolbrzymi
szacunek.Uśmiechalisię,jakbywspominaliukochanegodziadkaalbo
pierwsząmiłość.PewienadwokatzWielkopolski,dziśjużemeryt,
dostarczyłmisporociekawychhistorii,którewykorzystujęwtej
książce.Jednegozprofesorówwspominałtak:
–Wiesz,Artur–mimożenieprzeszliśmynigdyna„ty”,wali
mipoimieniu–pokolenieprofesorów,którejapamiętam,gdzieś
zniknęło.Wzasadzie–dodajeponamyśle–toonizaczęlichyba
znikaćrównoleglezkońcemmoichstudiów.
Notak.Nibymówimyoprofesorach,alewcentrumjeston!
–TakiRadwański,Ziembiński.Wiesz,jakmówili
naZiembińskiego?–Jednymtchemwymieniadwóchtuzówprofesury
poznańskiej,byzadaćpodchwytliwepytanie.
–Gandhi?
–Gandhi,oczywiście.
Uff.Dobrze,żetylewiem.
–ComogępowiedziećoZiembińskim?–pytasamsiebiepochwili
pauzy,choćprzecieżotoniepytałem.Woczachmecenasakręcisię
łza,anazmaltretowanejtwarzymalujesięożywczyuśmiech.
Touśmiechdziecka.–Bardzomnielubił.
Nooczywiście.Zcałąpewnością,przecieżmecenasalubią,lubili
ibędąlubićwszyscy!
–Amożnawiedziećdlaczego?
–Pamiętam,jaknapierwszychzajęciachzłapałmniezatyłgłowy.
Otutaj.–Odwracagłowę,ajednocześniedotykasięrękągdzieśztyłu
sklepieniaczaszki.–Bowidzisz,każdyczłowiekmaztyłutakiguz
logiczny,znaczyprofesortaknatomiejscenagłowiemówił,totaki
