Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dolarów.Postąpiłamniesłusznie,należałozaczekaćiporadzićsię
Maryli.Alejestembardzoskoradopostępowaniabeznamysłu.
Ktokolwiekmniezna,gotówtopanuzaświadczyć.PanShearerzabrał
krowęiodesłałjąwieczornymtransportem.
–Rudawiewiórka–wyrecytowałImbirektonemnajgłębszej
pogardy.
NatesłowapanHarrisonzerwałsięizespojrzeniem,odktórego
struchlałbykażdyinnyptak,wyniósłklatkędoprzyległegopokoju
izamknąłdrzwi.Imbirekdarłsięiklął,uzasadniającwtensposób
słusznośćkrążącychonimsądów,wreszcieprzekonawszysię,żenic
niewskóra,popadłwponuremilczenie.
–Przepraszam,opowiadajdalej–rzekłgospodarz,siadając
naswymdawnymmiejscu.–Mójbrat,marynarz,nienauczyłtego
ptakadobrychmanier.
–Wróciłamdodomuipoherbaciezajrzałamdoobórki.Niechpan
sobiewyobrazi–Aniapochyliłasięnaprzód,splatającręcedawnym
dziecinnymruchem,ajejwielkie,szareoczywpatrywałysiębłagalnie
wzakłopotaneobliczepanaHarrisona–mojakrowastałaspokojnie
użłobu!SprzedałampanuShearerowipańskąkrowę!
–JakmiBógmiły!–wykrzyknąłpanHarrison,zaskoczonytym
nieprzewidzianymzakończeniem.–Cóżzaniezwykłezdarzenie!
–O,towcaleniejestniezwykłe.Jazawszesobieiinnymnapytam
biedy–rzekłaAniasmutnie.–Znanajestemztego.Panpewnie
przypuszcza,żepowinnambyławyrosnąćztejwady–wmarcu
kończęsiedemnaścielat.Okazujesię,żenie...Czymogęmieć
nadzieję,żemipanprzebaczy?Lękamsię,iżkrowypańskiejnieuda
misięodebrać.Alemamtutepieniądze.Amożepanwzamian
wolałbymojąDolly?Tobardzodobrakrowa.Niepotrafięnawet
wyrazić,jakbardzojestmiprzykrozpowodutejhistorii.
–Et,cotam!–rzekłpanHarrisonżywo.–Niemówjużotym,
mojapanienko.Tonicnieznaczy...nicnieznaczy.Wypadkichodzą
