Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jejwzrokiBarbaraprzybiegładomnie,jakkozaskuszona
namarchewkę.Wyciągnęławgóręręceinagiezło
nałożyłamjejnową,spodniąsukienkęhaftowaną
wniezapominajki.Podniosławąskirękawdooczu.
–Tywyszyłaśkwiatki?–zapytałaurzeczona.
–Ja!–Roześmiałamsię.–Inadrugiejszatceteż!
–Mamnowesuknie?!–zawołałaiszarpnęłaoponę
przysłaniającąrógobszernejkomnaty.–Piękna!–
Ściągnęłazdrągabrokatowedzieło,szytejaknadorosłą
pannę.–Mamtrzy!Koszulę,spodniąhaftowaną
iwierzchniniebieskisurkot[10]!–pisnęła,kiedywdłonie
pochwyciłalśniącąmaterięobszytągronostajowym
futrem.–Och!Aletwoja,Andlein...–szepnęłanawidok
mojejwierzchniej,zdawnagotowej,zdiasperu[11]złoto-
srebrnego.Kuzynmegozmarłegoojca,opiekunmój
Herman,hojnybył.
*
Niedługoznowustałamprzedpanamipolskimi
wwielkiejsaliwdrogiejsuknizezłotogłowiu[12].Śmiała
Barbarastałaprzedemnąwswoimbłękitnymsurkociku,
corazpoprawiająccośprzywłosachzwiniętychwmałe
różki.Chciała,bywszyscywidzieliniejejuczesanie,
aniezapominajkinabiałychhaftowanychrękawach.
Elizabetaupominałasiostręprzezzaciśnięteusta.
Wiedziałam,żeźlewyglądamprzyrosłychijasnych
pannach.Jabyłammała,owąskichramionach,lichych
ciemnychwłosach,zbytkrągłychbiodrachiwielkich
piersiach.Jakkarczmarka!
Nadrugiewidzeniezposłamipolskimidołączyło
siedmiupanówcylejskich,mającychzapewnepodpisać
umowęślubnąwKrakowie.Rozpoznawałamkażdego
znich:UlrikazOstrovic,AlbertusaKozjaka,znamienitego
