Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Zdjęłapłóciennypasprzysłaniającyusta,ukazując
ładną,dojrzałątwarz.
–Oczywiście–odparła.
Kuzynkimówiącejednaprzezdrugąnajejznak
wskoczyłydowozuizamilkłyonieśmielonemiękkością
poduchibogactwemmateriiwśrodku,upiętych
iułożonychniczymwkościeleprzyjakimświęcie.
Nieusadowiłysięjeszcze,kiedykonnyodzamkunas
dogonił.Fryderyk!Ucieszyłamsięnawidokkuzyna.Ten
podjechałdowolnotoczącegosięwozuiskinąłnamnie.
Wychyliłamsięlekko,wtedyonpochwyciłmniezakark,
przyciągnąłdosiebie,mocnopocałowałwusta
iuśmiechniętypomachałmizdrogi!
–Żegnaj,Andlein!Amiłujtamkogo!Iuśmiechajsię
więcej!–zawołałipognałdozamku.
Przysiadłamnapodłodzezadziwionaniepomiernie,
pannyjęłychichotać,matronaudawała,żepatrzygdzie
indziej.MałaBarbarawtuliłasięwemnie.Gładziłamjej
grubywarkoczprawieprzezćwierćmili[13],nimwóz
opuścićwszystkiemusiały.
Wychylałamsięmocnozwozuzakuzynkami
biegnącymidozamku,kiedystarszamatronadotknęła
delikatniemegoramieniaiuśmiechnęłasię,mrużąc
oczy.
–Usiądźpaniwygodnie.Drogakamienistaistroma.
–Tobyłaśty,paniwłaźni?–zapytałam.
–Ja–odparła.
–PojedzieszzemnąażdoKrakowa?
–Pojadę.Inieopuszczę.–Uśmiechnęłasię.
Pocieszonausiadłamposłusznieiwyjęłamzzagorsu
błękitnąchustkęwniezapominajki.Ścisnęłamjąwdłoni.
Ta,dlaktórejbyłaprzeznaczona,nieprzyjechała,bymnie
