Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Kiedyśimypewniedonichdołączymy.
–Nieczujeszsięztymsamotnie?
–Nie,kiedyoniejmyślę.
–Wiem,topomagaprzetrwać.
–Trochętak,alenakrótko.
–Lubięcię,Max,atymnie…choćtaktrochę?
–Japoskosztowaniutwychkuchennychpyszności
miałbymproblem,abytemuzaprzeczyć.
–Haa,ha!–Szerokiuśmiechukazałbiałezęby
otoczonenamiętnymiustami,gotowyminagorący
pocałunek.
Dopierowtymmomenciezrozumiał,żebrakuje
mutakiejkobiecejczułości,dotyku.Wydawałosięmu,
żejesttwardyiodpornyjakidealnieociosanyprzezlata
kamień.Leczterazkrewkrążyławnimdużoszybciej,
powodującprzyspieszonebicieserca,mimożebył
wielokrotniewtakiejjednoznacznejsytuacji
–itozróżnymikobietami.Leczta„jedna”zmieniła
wszystko.Reynirniedawałazawygraną.Czuł,
żewjednejsekundziemógłbyjąschrupaćnatym
kuchennymstole.Wewnątrzkierowałonimdzikie,
namiętneuczucie,chęćzawładnięciarozgrzanymciałem
izjedyniesobieznanążądząpragnąłjąposiąść.Reynir
zrumieńcemnatwarzyczuławduszy,żeczytajej
kosmatemyśli.Wpowietrzudałosięwyczućtakmocny
zapachpodniecenia,żejeślizamieniłobysięgowgaz,
wjednejsekundzie,popierwszymzaiskrzeniu,dom
stanąłbywpłomieniach.
–Reynir,jesteścałarozpalona–wydobyłzsiebiegłos
