Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
sytuacjęczłowiekaokreślatubowiemlęk–lękprzedwłasnymżyciem,
lęk,żeniebędziesięzdolnym,bysprostaćwewnętrznemuwezwa-
niu–któryzamiastbyćzinterioryzowanyiprzekroczony,stanowiim-
puls,byuciecsamemusobie,wymyślićsiebienanowoischowaćsię
wnierzeczywistym,leczbezpiecznymiprzewidywalnymobrazienJa”.
Poszóste,próbaustanowieniasiebiedokonujesiępoprzezopo-
wieść.Koncepcjatożsamościnarracyjnej,zktórąmamytudoczynie-
nia,ukazuje,żepodmiotzaczynarozumiećsamegosiebiewówczas,
gdyrozrzuconefaktyżycia–amorficznawielośćelementównJa”–
zostająpodporządkowanekoherentnejstrukturzebiografii.Narracja
mabyćwtymwypadkureceptąnadefragmentacjępodmiotu:po-
rządkuje,spajainadajesenstemu,cowprzebieguludzkiegożycia
przedstawiasięjedyniejakochaotycznawielośćepizodów.Otwar-
tymproblemempozostajejednakdobórkryteriów,wedlektórych
porządkowanietosiędokonuje,iwynikającastądwątpliwość,czy
ideaspójnościniewypieraideiprawdy.
Równolegledopowyższychzałożeń,naplanieogólniejszym,sta-
leobecneuMyśliwskiegojestpytanieoludzkilos,czylidialektykę
człowiekairzeczywistościzewnętrznej,świadomościiświata,atakże
wolnościideterminacji,możliwościifaktyczności,adalej–przypad-
kuikonieczności.Odpowiedzi,jakichudzielapisarz,sąkażdorazo-
wonieostateczneitymczasowe,wzajemniesiębowiemwykluczają,
przecząsobie.Sątowięcpytaniabezodpowiedzi,problemy,których
rozwiązaćniesposób,prawdziwezagadki,ukazująceto,codlarozwa-
żańmetafizycznychcharakterystyczne:napięciaiparadoksy,awkon-
sekwencji–brakapodyktyczniepewnychwniosków.
Ostatniauwagajestszczególnieistotna,gdyżniekonkluzywność,
októrejmowa,charakteryzujecałepisarstwoMyśliwskiego:każ-
daodpowiedźstajesiętupytaniem,każdakonstatacjaprzemienia
sięwproblem,każdewyjaśnienie–domagasiękolejnychuzupełnień.
Azatem:odzagadkidozagadki,odniepewnościdoniepewności,
poplątanymidrogamirefleksji,naktórychoczekiwanemiejsceroz-
jaśnieniastajesiępunktemwyjściadodalszychrozmyślań.Myśliwski,
11
