Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
przeciwnika,bylipełnipodziwudlajegokunsztu
kierowaniawierzchowcem.
Znalazłszysięwbezpiecznejodległości,Aquila
nawróciłkoniaizmiejscaruszyłgalopem,znikając
zazakrętem.
–Widzieliścieto?–zapytałKajetan.
–Prawda,niesamowityjeździec!–wtrąciłzpodziwem
Błażej.
–Nieto!Jegofacjatę!Dółfacjaty!Tewąsiki,ten
podbródek!Mógłbymprzysiąc,żetomłodyKorsak!
–Korsak?–rzuciłzniedowierzaniemBłażej.–Jakby
ontu…przednami?PrzecieżwracamyodBoguckiego!
Tamgozostawiliśmy!Żebydogoniłnasodtyłu,
tomoże…Aletakszybko?Nie,toniemożliwe
–deliberowałBłażej.
BartłomiejBrudzińskiprzyszedłmuwsukursiwsparł
wątpliwości,które–wbrewKajetanowi–równieżjego
nurtowały:
–Gdybyżtakłatwomożnabyłopotymskrawku
niezasłoniętejfacjatyskojarzyć,żeKorsakwystępujejako
tenAquila,topewniekryłbypodmaskącałątwarz!
–Głupcze!–ofuknąłgoKajetan.–Zastanawiałeśsię
choćbyprzezchwilę,ocomuchodzi?Właśnieoto,
bysiaćwątpliwości!Jawisięjakopokrzywdzoneiwciąż
doznającekrzywdniewiniątko,bonaniegonastajemy,
oskarżamygo,nachodzimy!Pozatymodsłoniętaudołu
gębapozwalamuwyraźniegadać.Gadaniemprzecież
straszy!
–Nietylkogadaniem–wtrąciłBłażej.
