Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wprowadzenie
jesttoamalgamattegoitego-jakniemalchciałobysięrzec?
(ibidem:276-277)
(ś)to,copostrzegamwolśnieniuaspektem,niejestwłasnością
obiektu,leczpewnymstosunkiemwewnętrznymmiędzynim,
ainnymiobiektami.
Jestprawietak,jakgdyby‘widziećznakwtympowiązaniu’
byłoechemjakiejśmyśli.nWwidzeniubrzmiąechamyśli”-
chciałobysięrzec.(ibidem:296)
Jedynieokimś,ktoto,atoumie,tegoategosięnauczył,można
rzecsensownie,żetoprzeżywa.(ibidem:292)
17
KitFine(Fine,1982:97-100)interesującąnastukategorię
qua-obiektuzastosowałwontologicznejdyskusjinatematiden-
tycznościprzedmiotuztworzącągomaterią.Zdaniemtegoautora
przedmiotunienależyutożsamiaćanizmateriąanizformą,ma
onbowiemcharaktermaterialno-formalny,anarzędziemumoż-
liwiającymuchwycenieirozpoznaniejegonaturyistrukturyjest
właśniekategoriaqua-obiektu:AquaBtomianowicieAubrane
wewłasnośćB,trwałepowiązanieprzedmiotuAzpewnąjego
wyeksponowanącechąB.CzęśćAokreślaautormianembazy,
aczęśćBmianemglosy.Qua-obiektniejestdlaFine’anumerycz-
nieróżnyodjegobazy(np.pewnaporcjazłotaitasamaporcja
złotajakomaskaTutanchamona),aleniemożebyćutożsamiony
anizowąmaterialnąbazą,aniteżznadanąjejformą(kopiama-
skiTutanchamonaniejesttąmaską).
Dosprawyaspektualnegokształtuczywzorca(aspectualsha-
pe)odwołujesięrównieżwswejfilozofiiumysłuijęzykaJohn
Searle(Searle,1992:131),stwierdzając,żekażdeujęcieprzed-
