Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
18
Wprowadzenie
miotuzewnętrznegoautomatyczniejestujęciemnjako”.Treść
intencjonalnadlaSearle’amazawszecharakteraspektualny:wi-
dzeniebowiemjestzawszewidzeniemnjako”,amyśleniemyśle-
niemnjako”.
JacekPaśniczek(Paśniczek,2004)mówiwręczoprzedmio-
tachaspektualnych,mającnamyślito,żeżadenobiektniemoże
byćwakciepostrzeganiaujętycałościowo,zawszejawisię
podmiotowipoznającemuzpewnejstrony,poprzezswewyglą-
dy,przejawybądźaspekty.Przedmiotaspektualny,utożsamiany
przezautorazprzedmiotemaktuintencjonalnego,niejestdlań
aniprzedmiotemzewnętrznym,aniteżfragmentemreprezentacji
mentalnej,leczmacharakterpośredniczący,mediującymiędzy
tym,cozewnętrzne,atym,cowewnętrzne.Jegostatusontolo-
gicznyjestswoisty,wtymsensie,żepozostajezależnywswym
istnieniuzarównoodprzedmiotuzewnętrznego,jakiprzedmiotu
immanentnego.Możnawięcpowiedzieć,żejesttoprzedmiotze-
wnętrznyukazującysięwpoznaniu.
Doqua-problematykiodnosząsięrównieżbardzochętnie
kognitywiści,traktującquajakogłównyoperatorreprezentacji
(AquaBtoinaczejAreprezentowanejakoB)iczyniączeńtym
samymjednązpodstawowychkategoriipojęciowychswejdys-
cypliny.Zob.np.(Benardete,1989;Dretske,2004;Świątczak,
2005;Fraasen,2008).
Wielemiejscaanaliziequa-wyrażeń,zeszczególnymuwzględ-
nieniesamegojakoijegoangielskiegoodpowiednikaas,po-
święciłKonradWerner(Werner,2009,2010,2012,2014,2019).
Spojrzeniemtegoautoranainteresującemniekwestiezajmęsię
dokładniewpunkcie2.2.3.Rozdziału2.
