Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
18
Autor,autor!
dzenie,czywZdaniachiuwagach)konsekwentnieukazywałmiejsceczłowieka
wewszechświecieiwświecieludzkimjakozarazemwolnego–ipowierzonego
opiece.Awięckogoś,ktoprezentujeokreśloneprzekonaniafilozoficzneczyra-
czej–filozoficzno-religijne.Zwróćmyjednakuwagę–maskiuchyladopierona
samymkońcu:tam,gdzieprzemawianiejakowewłasnymimieniu,zmieniając
przedmiotopisu(araczejwywodu)ijegoartystycznykształt.Zakończeniewier-
szawjakiśsposób„nieprzystaje”więcdocałości.Poetabowiemwzakończe-
niuWidzeniaodchodziodopisuprzeżyciaizwracasiękuczemuśinnemu–ku
opisowirzeczywistości(statusuduchowegoczłowieka,leczwyrażonegoprzez
opisrzeczywistościdoczesnej,ba,„domowej”,zwyczajnej).Wplanieideowym–
wprowadzazaskakującąpuentę,wplanieartystycznym–dysonans.„Piastunki”
wzakończeniuwierszaotakwielkimnapięciu,jakWidzenie,otakiejtematyce,
stanowiąbowiemestetycznyzgrzyt.Chybażebyrozgadane(ijakgdyby„niedo-
kończone”)porównanie,wjakimsiępojawiają,rozbijająciniszczącdynamikę
inapięciewiersza,rozważyćwjeszczeinnymplanie–wplaniedozna-
nia(przeżycia),którestanowiprzedmiotpoetyckiegoopisu.
SpróbujmywięcponowićanalizęWidzeniapodkątemopisuprzeżycia
olśnienia.Wierszrozpoczynasięgwałtownie–odopisudoznanianagłegodźwię-
kuiuczucia„rozpadaniasię”ciała,poprzezopiswznoszeniasię(lotu,ruchu),
pouczuciepoznania,poszerzeniaświadomości,„rozpłomienienia”iprzekona-
niaowzmożonejzdolnościdomiłości.Możnadotegododaćpośredniowyra-
żone(przezporównaniedopromienia,któryprzeszedłprzezwodę)przekonanie
oswoistymoczyszczeniu.Brakjednoznaczniewyrażonegopoczuciaobecno-
ściBoga(wspomnianyjestjedyniejakoźródło„morzaświatłości”–stworze-
nia?–postrzeganegoprzezpodmiot)–mamynatomiast„istotymetafizyczne”
(anioły,złeduchy).
Wpewienkłopotwprowadzaćnasmożemałesłówko„swe”wwersieIdu-
szamoja[...]Czułem,że[...]Będzie[...]corazmocniejkochaćswestworzenie
[podkr.MC-K].Jeżelibyuznać,żechodzio„stworzenie”(wszechświat?ludz-
kość?–chybatak,skoromiłośćtamasięprzyczynićdopowiększaniazbawienia
podmiotu)–towynikałobyztego,żepodmiotidentyfikujesięzBogiem(ale
tenprzecieżniepotrzebujepowiększaćswegozbawienia!).Możnajednakteż
przyjąć,żeduszapodmiotubędziecorazbardziejkochaćto,coczyni(stwarza)–
awięcdoznawaćcorazwiększegouczuciaharmoniiwewnętrznej,samoakcepta-
cji,jakbyśmydzisiajpowiedzieli–przeciwieństwabuntu(dysharmonii).
Wracającjednakdoporządkuprzeżycia,doznania,aodchodzącodproblema-
tykiideologiczno-metafizycznej,stwierdzićtrzeba,żewierszkończykonstata-
cja(Adokołastali/Duchowieczarni,aniołowiebiali),którąmożnaodczytywać
albowkategoriachpoznawczych(podmiotwie,żetowarzysząmuaniołowie–
albożetowarzysząonikażdemuczłowiekowi),alboprzeżyciowych(odczuwa
ichobecność).Dalszyciąg(opisicharakterystykatychpostaci)nieprzynależy
jednakdoporządkuprzeżycia,leczdoporządkuideologiczno-metafizycznego
