Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
poczuliśmycośdosiebie.Następnegodniastaliśmysię
parąjakzbajki,trzymaliśmysięzaręceprzezcały
tydzień.Niebyłomiędzynaminicwięcej,aleprzez
tekilkadniczułamsięwyjątkowo.Niestety,
pozakończeniuturnusustraciliśmykontaktinigdywięcej
sięniespotkaliśmy.Choćniebyłomitegożal,bonasze
uczuciebyłoraczejpłomieniem,któryszybkozgasł,
tojednakwspomnienietamtejchwilibyłoczymś
pięknym.
–Mamo!Jestemwdomu!–oznajmiłam,choćdobrze
wiedziałam,żejużczeka,abywyciągnąćodemnie
informacje.
–Mówwszystko!–Uradowanarozsiadłasięwygodnie
wfotelu.–Mów,cotozauroczychłopak!
–Mamo,rozczarujęcię.Międzynaminicniema.
Tojedyniemójpartnerwprojekciezmatmy.Katedzisiaj
poszkoleustalałaszczegółypracynadswoimprojektem
zprzydzielonymjejkolegąimiałamwrócićpieszo.
–Toczemuwróciłaśztymchłopcem?Jestemtaka
podekscytowana!Niktnigdycięnieodwoziłposzkole
opróczKate.
–Chciałabymcipowiedziećto,cochceszusłyszeć,ale
poprostuniemogę.Jasonjestmiłyiniepozwolił
miwracaćsamej.Tobybyłonatyle,jeślichodzi
oromantycznąhistorię.
–Uch,szkoda.Ajużsięcieszyłam,żepoznałaśkogoś
wyjątkowegoizacznieszsięzkimśspotykać.
–Wszystkojeszczeprzedemną.Mamo,tylepiej
mipowiedz,coztymtwoimfacetem?Obiecałaś,
