Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Jednakropuch–zoczamiozłotychobwódkach,wyglą-
dającybardzomądrze–zamiastodpowiedziećszybko,jak
zrobiłytodrzewoiskała,długosięzastanawiał.Sercemni-
chazamarło,atygrysporuszyłszczękami,jakbywyczekując
uczty.Byłpewien,żestaryCętkowanyGrzbietzadecyduje
najegokorzyść.
–Muszęiśćzobaczyćpułapkę,zanimpodejmędecyzję–
powiedziałropuch,wyglądającrówniesolenniecosędzia
pokoju.
Całatrójkaskoczyła,podskoczyłalubposzławkierunku
pułapki.Tygrys,poruszającsięszybko,dotarłtampierwszy,
ategowłaśniechciałropuch,którybyłprzyjacielemmni-
cha.Pozatym,staryCętkowanyGrzbietskrupulatnieszukał
szczelinywznajdującychsięwpobliżuskałach.
Podczasgdyropuchitygrysbadalilokalizacjępułap-
ki,mnichuciekłischroniłsięwmurachklasztoru.Kiedy
wkońcustaryCętkowanyGrzbietzdecydowałsięopo-
wiedziećprzeciwkoWujowizGóranakorzyśćczłowieka,
niezdążyłnawetdokończyćswojegoosądu,ajużwsko-
czyłwszczelinępomiędzyskałami.Przesuwającsiędaleko
wgłąb,prowokowałtygrysa,nazywającgonieokrzesanym
brutalemorazniewdzięcznąbestią,iwyzywającgodozro-
bienianajgorszego.
StaryWujzGórbyłtakwściekłyigłodny,żejego
przebiegłośćustępowałamiejscagłupocie.Rzuciłsięna
skałę,bydopaśćropucha,aleCętkowanyGrzbiet,bezpiecz-
nywszczelinie,tylkosięroześmiał.Niemogącwyrządzić
mużadnejkrzywdy,tygryswpadłwszał.Imgorętszybył
jegotemperament,tymbardziejtraciłrozum.Wpychając
noswszczelinę,takmocnopocierałnimoszorstkąskałę,
żewkrótcewykrwawiłsięnaśmierć.
17
