Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
scenografii,świadcząotym,żeGorkiczułsięczłowiekiemteatru.Ale
mogłobyćwtymtakżecośzwidzeniaprozaika.Ci,którzyznim
obcowali,wspominają,żeczytałznakomicie.(Chociażwymawiając
nieakcentowane„o”szeroko,jakwrodzinnymNiżnymNowgorodzie).
ZaczytaniepochwaliłgowielkiKaczałow.
Nastiaopowiadawnoclegowniludziom„nadnie”omiłości,
wielkiejmiłościfrancuskiegostudenta,któregoraznazywaRaul,
innymrazemGaston(cowypominajejBaron).ŁukaWędrowiec
jąuspokaja:„Jaciwierzę!Twojaprawda–nieichnia”.
AnocującytamBubnowzadajesobiepytanie:„Idlaczegóż
toczłowiek…taklubizmyślać?”.Tetrzykropkiwśrodku–towłaśnie
wskazówkaGorkiegodlaaktora.Żemasięzawahaćprzed
sformułowaniempytania.
DoświadczeniaGorkiego.Przenikliwośćpsychologiczna.Kiedy
Nataszamówi,żewszystkimźlesiężyje,onatowidzi,Kleszcz
podrywasię.„Wszystkim?Bredzisz!Niewszystkim!Gdyby
wszystkim–notoniechby!Niekrzywdowałbymsobie–tak!”
ŁukadoNataszy(oWaścezłodzieju):„Wyjdźzaniego!Chłopak
niczegosobie.Dobry…Tytylkoczęściejmuprzypominaj,żedobry
zniegochłopak,żebyon,znaczysię,otymniezapominał.Ontobie
–uwierzy”.
„Prywykniet”.Przyzwyczaisię.Słowoczęstopowtarzaneprzez
czerwonoarmistówweLwowie.Awliteraturzepojawiasię
uCzechowa,wopowiadaniuNazesłaniu.
IcośjakzKorczaka!Satin:„Szczególniedzieciakówtrzeba
szanować.Dzieciakomprzestrzeńpotrzebna.Nieprzeszkadzajcie
imżyć.Dzieciszanujcie”.
W„WYSOKICHOBCASACH”rozmowazmężczyzną,który
mówiosobie,żejest„byłymmyśliwym”,teraztoleśnik(Marcin
Kostrzyński).Ratujeranneodpostrzałówzwierzęta.Wtymdwamłode
