Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
niżdługośpiący.Dalszebadaniainnychautorównie
potwierdziływsposóbjednoznacznypogląduHartmanna.
Opróczomówionegowyżejpodziałuniektórzybadacze
wyróżniająjeszczeludzi„dobrze”i„słabo”śpiących
(„good”and„poor”sleepers).Terminologiataużyta
zostałam.in.przezRobinsonazUniwersytetuwChicago
wjegodoktorskiejrozprawie(1964)dookreśleniaosób,
któreodmłodościzasypiająłatwo,śpiągłęboko,nie
budzącsięwnocy(„dobrześpiący”),bądźwykazują
odwrotnywzorzecsnu(„słabośpiący”).
Napytanie,jakdługopowinnosięspać,niemożnawięc
jednoznacznieodpowiedzieć,niematutakichścisłych
reguł,jaknp.wodniesieniudonależnejmasyciała.
Zapotrzebowanienasenjestbardzozindywidualizowane,
niewiadomojednak,odczegotozależyidlaczegotak
jest.Sąteżosoby,którychzapotrzebowanienasen
zmieniasięzależnieodsytuacjiżyciowejistajesię
większewokresiestresu,wzmożonejaktywności
umysłowejitd.Ogólniebiorąc,należyspaćtylegodzin,
abyczućsięwypoczętyminiebyćsennymwciągudnia.
Senkobietróżnisięniecoodsnumężczyzn.Wydajesię,
żezapotrzebowanienasenukobietjestwiększe,sypiają
one–pomijającszczególneokoliczności–dłużejniż
mężczyźni.Kobietywwiekuśrednimsąskłonne
dowcześniejszegozasypiania,natomiastwwieku
starszymzasypiająpóźniejniżmężczyźni.Częstość
zaburzeńsnujestukobietdwukrotniewiększa.Wyżejjuż
wzmiankowano,iżzapotrzebowanienasenjestwwieku
dziecięcymznaczniewiększe.Tuwypadanadmienić,
iżróżnezaburzeniasnu,wtymbezsenność,występują
udzieciczęstoizawszewymagajątroskliwejoceny.
Przeważniesązwiązaneznieprawidłowąhigieną
snu,przygodnymichorobamii–cowartejest
podkreślenia–sytuacjąrodzinnąorazzachowaniem
iemocjamimatki(K.Szymańska,2002).
NapoczątkunaszegowiekuStöckmannwypowiadałtezę
otzw.śnienaturalnym.Sądziłon,żesenprzedpółnocą
