Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Uzwierzątodnotowanorównieżzaburzeniasnupodobne
jakuludzi.Naprzykładupsówspotykasięgenetycznie
uwarunkowanąnarkolepsję.Chorobętęspotkaćmożna
równieżukoniikucyków.Buldogiiniektórekotycierpią
nazespółsnuzbezdechem.Mimowolnemoczenie
weśniezdarzasięupsów.Niewiemyjednakdokładnie,
czyzwierzętacierpiąnabezsenność.
Trzebawiedzieć
Każdyczłowiekspędzaznacznączęśćswegożyciawstaniesnu.
Zarazempozbawieniesnu,czylitzw.deprywacjasnu–stosowana
np.wcelachnaukowychlubrównieżjakowymyślnatortura–może
spowodowaćciężkiezaburzeniapsychiczne,auzwierząt
doświadczalnychdoprowadzićnawetdośmierci.Senmawięc
podstawoweznaczeniedlażyciaczłowieka,któremożnaporównać
zpokarmem,wodą,powietrzem,ciepłem,awięctymizasadniczymi
elementami,naktórychopierasięludzkaegzystencja.Starożytni
uważalisenzadarbogów.
Różneosobymająróżnezapotrzebowanienasen.Waha
sięonowszerokichgranicachod4do10godzin
inajczęściejwynosiokoło5–7,5godzinynadobę.Ci,
którzyśpiąkrótko(ang.shortsleepers),wymagająmniej
niż5,5godzinysnuinieprzejawiająjakichkolwiekcech
znużenialubsennościwciągudnia.Zadługośpiące
(ang.longsleepers)uważasięosobysypiającepowyżej
9godzin.
BadaniaprzeprowadzonewUSAprzezKripkegow1979r.
(napodstawieankietwysłanychdo1milionaosób)
wykazały,żeok.45%ankietowanychsypia8–9godzin,
30%–7–9godzin,10%–9–10godzin,apozostałe
5%poniżej6lubpowyżej10godzin.Niektórzysądzą,
żezapotrzebowanienasenmożebyćuwarunkowane
genetycznie.Kiedyśsądzono,żekrótkoidługośpiący
mająróżneosobowości.Hartmanniwsp.(1972–1973)
staralisięwykazać,żedługośpiącyprzejawiajątendencję
domartwieniasię,odwrotnieniżkrótkośpiący,natomiast
ciostatnisąbardziejwydolniienergiczni,pracowici,
ambitniorazskłonnidokonformizmu,leczmniejtwórczy
