Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
NACHŁODZIE
ByłtozimowydzieńwDunstonwpołowielat50.,kilkalatpopróbie
ucieczkimojejmamy.Mieszkaliśmyterazsamiwdomukomunalnym
przyBeechDrive,dziesięćminutpiechotąoddomudziadków
stojącegoprzyOakAvenue.Napoczątkuwprowadziliśmysiępod
numer106,gdziebyłydwiesypialnie,nimtata–spełniającobietnicę
danąmamie–przekonałludzizurzędu,byśmymoglisięprzenieśćpod
numer1,wktórymbyłododatkowepomieszczenie.Towciążbyło
owielezamałonasześcioosobowąrodzinę–jaimoibracia
musieliśmysiędzielićpodwójnymmateracemimieszkaćwjednym
pokoju–alemieszkałonastamo11Johnsonówmniejniżwdomu
dziadków,więcitakczuliśmysięjakwPałacuBuckingham.
Gdysiętamurządzaliśmy,zrobiłemcoś,cosprawiło,żepoważnie
zachorowałem.Ledwoztegowyszedłem.
WszystkozaczęłosięodniemegodokumentuNanuk
zpółnocy,któryobejrzałemnanaszymnowymczarno-białym
telewizorze.Filmpowstałwlatach20.XXwieku–wciążmożna
goznaleźćwinternecie–imusiałogopokazywaćBBC,bowówczas
naszaantenaumieszczonanadachuniełapałanicinnego.(Na
północnywschódjakakolwiektelewizjadotarładopierosześćlat
powojnie).
Generalnieniezbytinteresowałemsiętelewizją.Leciaływniej
głównieprogramyogrodniczeorazrecitalenaorganykościelne.Przy
odrobinieszczęściamożnabyłotrafićnapowtórkęfilmówzGregorym
PeckiemalbonakreskówkizMyszkąMickey–nudne,okropne
rzeczy,którychnieoglądałbymnawet,gdybymipłacili.Wolałem
bawićsięnadworzezprzyjaciółmi.ZNanukiemzpółnocybyło
inaczej.Tenfilmwciągał.Gwiazdądokumentubyłprzedstawiciel
Inuitów,gośćimieniemNanuk,któryżyłwkanadyjskiejczęści
Arktyki.Wfilmiewidzimy,jakbudujeigloo,polujenafoki,
jezwierzęcytłuszcziwalczyzniedźwiedziempolarnym–awszystko
tonatleszalejącejśnieżycy,zlodempękającympodjegostopami
iprzytemperaturze20stopniponiżejzera.Nosiłprzysobiewielki
