Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—Terazmaleńkadrzemkai…
—Alebutelkędokończyćpotrzeba!—nalegałpaź.
—Zapewne,toobowiązekuczciwegoczłowieka:nieporywaćsię
lubdokonaćdzieła,prawda?—rzekłradca.—Corzecząsumienia
jest,winnosumienniebyćdopełnione.
Dolawszykieliszekostatni,Brühlwysunąłzzaoknafajkęiworek
ztytuniem.
—Radco,afajka?
—Anielemój!—zawołałPauli,otwierającoczy—iotympa-
miętałeś.Alenużmnietozieleupoigorzejjeszcze.Comówisz?
—Otrzeźwi!—przerwałpaź,podającfajkę.
—Jaksiętuoprzećpokusie!Daj!daj!Cosięmastać,niechsię
stanie.Możepocztylionkarkskręciidepeszenienadejdą.Nieżyczę
muzłego,leczgdybygonadwichnął?
Poczęlisięśmiać.
Radcachciwiedymciągnął.
—Diablemocnetabacco.
—Królewskie—rzekłpaź.
—Aleboikrólmocniejszyodemnie,hę?
Widocznietytuniemupojony,jużmruczałtylkostary;pociągnął
jeszczeparęrazy:fajkamuzrąkwysunęłasięnaziemię,głowęna
piersispuściłipoczął,wlewojąpochyliwszy,chrapaćokrutnie.Przez
półotwarteustadobywałsiędźwiękdziwnyiniemiły.
Brühlpopatrzał,uśmiechnąłsię,cichonapalcachpodszedłku
drzwiomiwysunąłwkorytarz;tuchwilępostawszy,pobiegłdoprzed-
pokojukróla.
Młody,strojny,wielkiegotonuchłopak,wpaziowskiemtakże
ubraniu,zpańskąminką,zatrzymałgowchodzącego.
ByłtoAntonihrabiaMoszyński41.Twarzyczkajegobiała,włosy
czarne,rysyniepiękne,alewyraziste,oczybłyszcząceogniemwielkim,
anadewszystkopostawaarystokratycznaiwymuszoneniecomanie-
41AntonihrabiaMoszyński-właśc.JanKantyMoszyński(1690-1737),paź
ipowiernikWettynów,potempodskarbiwielkikoronny;ożenionyznieślubnącór-
kąAugustaIIMocnegoihrabinyCosel-FryderykąAleksandrą.
30
