Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
znajdowałasięekspozycja.Namiejscubyłojużkilkaosób,które
najwyraźniejwpadłynatensampomysł.Zuznaniemrozmawiano
natematprezentowanychmakiet,ukazującychwieleimponujących
przedsięwzięćinwestycyjnych,którychkoncepcjepowstały
wpracowniachInvestProjekt-u.Byłytoróżnegorodzajubudowle,
kompleksybiurowo-biznesowe,osiedlamieszkalne,galeriehandlowe
iobiektysportowo-rekreacyjne.Szczególnymzainteresowaniempań
cieszyłasięmakietaprezentującaarchitektonicznąwizjęprzystani
jachtowejwrazztowarzyszącymijejobiektamirekreacyjnymi.
WpewnymmomenciedołączyłdonichLeszekKaliski.
–Noico?–usłyszałyzzaplecówjegogłos.–Widzę,żewamsię
topodoba.
Panieodwróciłysięjaknakomendę,niczymnastolatkiprzyłapane
naoglądaniuzakazanychzdjęć.
–Ooo...itysięurwałeś?–pierwszazareagowałaAgata.
–Codomakiety,tonietylkonamsiępodoba,alejesteśmyztego
wręczdumne.
–Isłusznie–odpowiedziałLeszek.–Tobardzointeresująca
koncepcjai...mamwniejswójniewielkiudział.
–Tak,tak,wiemy–włączyłasiędorozmowyJustyna.
–Pamiętamysporyotensławetnykominekwsalibrydżowej.Zanic
niechciałeśgozaakceptować.
Wtymmomenciepojawiłsiękelnerztacąpełnąkieliszków
zbiałymiczerwonymwinem.Wszyscytrojesięgnęlipoczerwone,
jakbysięumówili.
–Jeślichodziokominek...–powróciłdotematuLeszek–wam,
artystom,wydajesię,żewszystko,cozmieścisięnakartach
szkicownika,jestfizycznierealne.Tymczasemwpraktyceniezawsze
takjest,niemówiącjużotym,czyzasadneiopłacalne.
–Itacywłaśniesąinżynierowie–podjęławątekJustyna.–Nie,
bo...trzebadodatkoworuszyćgłową,cośprzeprojektować,dodać.Sam
wiesz,żeostateczniewszystkostałosięmożliwe.
–No,dobrze,dobrze.Masztrochęracji.Wsumiewszystkodasię
zrobić,choć–jakwiesz–trzebanatoczasu,któregobardzoczęstonie
mamy–łagodziłtonniefortunnegosporu.–Terazmamświetną
okazję,abyprzyznaćcisiędoczegoś.Otóżtenkominektobył
