Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
doświadczeń.Istniejetakżestanowiskoprzeciwne,mówiąceotym,żewsy-
tuacjachszacowaniapodobieństwapomiędzyemocjamiwykorzystywanajest
wiedzaepizodyczna(Schimmack,Reisenzein1997),rozumianajakowiedza
ospecyficznychwydarzeniach.Zatememocje,którewspółwystępujązesobą
wokreślonymepizodzie,uznajemyzapodobne,podczasgdyte,którenie
występują,zaróżne.Zdaniemzwolennikówtegostanowiskadziejesiętak,
ponieważwszystkiewspółwystępującedoświadczeniazostawiająunikalne
śladywpamięci,którewsytuacjinp.oszacowaniapodobieństwazostająrów-
nocześnieaktywowane,wzwiązkuzczymemocjeocenianesąjakopodobne.
Jakwidaćwtymsposobieeksplanacjiwyraźniejestobecnaintuicja,która
znalazłaswojerozwinięciewfiteoriachucieleśnionegopoznania”.Przepro-
wadzonewodpowiedzinahipotezęepizodycznąbadaniapozwoliłysformu-
łowaćmniejradykalnestanowisko(Barrett,Fossum2001)mówiąceotym,
żewsytuacjachnp.ocenypodobieństwaemocjiwykorzystywanajestzarów-
nowiedzasemantyczna,jakiepizodyczna.Przykładowoludzieprzywołują
epizodycznąwiedzęoemocjachwtedy
,kiedyrelacjonująemocjewkrótkiej
perspektywieczasowej(np.ostatnichkilkugodzin),azwiedzysemantycz-
nejkorzystają,kiedyrelacjonująwydarzeniazprzeszłości(np.ostatniekilka
miesięcy)(Robinson,Clore2002a).
Udziałposzczególnychtypówwiedzyzależyteżprawdopodobnieodrodza-
juzadania,przedktórymstaniejednostka2.Jeżelimawspominaćsytuację,
wktórejprzeżywałaemocjeiposzczególneaspektytegostanu,toprawdopo-
dobniewwiększymstopniuodwołujesiędopamięciepizodycznej(Jasielska
2010a;Jasielska2012a).Zkolei,jeślichcenp.uporządkowaćnazwyemocji
namodelukołowym,opierasięczęściejnaleksykalnejreprezentacjiemocji
zwiedzysemantycznej(por.rozdz.2.1).
Dominacjaanalizjęzykowychwbadaniachnadrozumieniememocji
jestkonsekwencjązarównofiamodalnego”podejściadoreprezentacjiemo-
cji,ukonstytuowanejprzezfijęzykopodobne”symbole,jakiroliwiedzyse-
mantycznej,wktórejznaczeniejestkodowaneprzywspółudzialejęzyka.
Wzwiązkuzczymzdecydowanawiększośćmetodstosowanychdopomiaru
potocznegorozumieniaemocjiopierasięnazałożeniu,żeznajdująoneswo-
jenajpełniejszeodzwierciedleniewłaśniewjęzyku(Duszak,
P
awlak2003,
2005).Istotnąkwestiąjesttakżeto,żewpsychologiipotocznejjęzykniejest
traktowanytylkojakonarzędziesłużącedopomiarupotocznychteorii,ale
takżejakoczynnikkształtującyzawartewniejtreści(Grzegorek2011,50;
Lindquist2009).
Pokłosiem
tegotypupodejściawpotocznychteoriachemo-
cjisąmiędzyinnymimodeleleksykalneemocji(White2005,57),jaknp.
modelkategoryzacjijęzykowej(linguisticcategorymodel)mówiącyotym,
2
Indukującstrach,możnaodwołaćsiędopamięciepizodycznejiprosićbadanychoprzy-
wołanieosobistegodoświadczenialubdopamięcisemantycznejizachęcaćdowymienia-
niasłówzwiązanychzestrachem(Oosterwijk2011,52).
21
