Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
I
Chicago
8października1871roku
P
godzin,agorącywiatrnieprzerwanierozprzestrzeniałpożar
rzedMolliewyrosłaścianaognia.Miastopłonęłoodwielu
mknącypowąskichulicachirozświetlającynocneniebo.Trudnobyło
oddychać.Powietrzewypełniałdymipopiół,drapiącgardłotak
dotkliwie,żepragnieniezaczęłodoskwieraćMolliebardziejniż
duchota.Napierającytłumludziuciekającychnapółnocutrudniał
utrzymywaniesięnanogach.
Miasto,któretakmocnokochała,przestawałoistnieć.Ogień
pochłaniałbudynki,zamieniającjewstertygruzu,cozkoleiodcinało
ludziomdrogęucieczkiipotęgowałopanikę.Przednastaniemporanka
Chicagomogłosięzamienićwdymiącąruinę.
–Mollie,uważaj!–krzyknąłZack.
Podążyłazajegospojrzeniem.Oszalałykońbezjeźdźcapędził
wprostnanią,tratującprzyokazjikilkaosóbtłoczącychsięnaulicy.
Jakaśkobietawrzasnęłaiuskoczyławbok,leczMolliebyła
unieruchomionaprzezstojącyobokniejwóz.Bezradniecofnęłasię
nadźwiękkońskichkopyt,ażwtemręceZackaowinęłysięwokółjej
taliiiwostatniejchwiliusunęłyjązpolazagrożenia.
–Dziękuję–wysapała,nimdopadłjągwałtownyatakkaszlu.
–No,dalej–rozkazał,chwytającdziewczynęzarękęiciągnąc
zasobą.–Musimyprzejśćprzezrzekę,zanimmostspłonie.Udanam
się,Mollie.–Uśmiechnąłsiędoniej,abielzębówkontrastowała
zczarnąodsadzytwarzą.
ZackKazmarekokazałsięprawdziwymwybawieniemwcałym
tymchaosie.Dziękinieprzeciętnejbudowieciałapotrafiłprzebijaćsię
przezwzburzonąciżbęizapewnićimobojguszybsząewakuację
napółnoc.Popiółzdążyłjużpokryćjegopłaszczdośćgrubąwarstwą,
nadaljednakdałosiędostrzecwykwintnośćsamegoubioruoraz
wysokąpozycjęspołecznąmężczyzny,którygonosił.Zack
