Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
trzymać,akażdadziewczynamarzyła,żebywylądować
włóżkuzktórymśznich.Robiłomisięodtego
niedobrze.
KurozbawieniuLiama,wychodzączauta,musiałam
siękulić,żebyprzebrnąćprzezrójnapalonych
panienekgotowychsięnaniegorzucić.Jednaznich
naumyślniewpakowałamiłokiećpodżebra.Spojrzałam
najejkusąspódniczkęinajejbluzkępopępekiażsię
skrzywiłam.Matko,cozazdzira!
−Jessica,chybazgubiłaśspódnicę!–zawołałam
zudawanymprzerażeniem.
Spojrzałanamniespodełba,aJakeiLiam
zarechotali.
−Bardzośmieszne.Atywiesz,żewyglądaszjakszara
mysz,przeciętniaro?–odgryzłasię.
Zaśmiałamsięwduchuiodeszłambezsłowa.
Codziennieobrzucałyśmysiętegotypuuwagami.
JessicaiLiamkiedyśchodzilizesobąprzezchwilę
–jeślichodzeniemmożnanazwaćto,żekilkarazysię
zesobąprzespali,apotemonjąrzucił.Ciąglenie
mogłasięztympogodzićipróbowałagoodzyskać,choć
Liamnieodwzajemniałjejuczuć.Zjakiegośpowodu
mnienielubiła.
Kiedyprzemierzyłampołowęparkingu,
niespodziewaniepoczułam,jakktośotaczamnie
ramieniem.Podskoczyłamizdziwionazobaczyłam,
żetoLiam.
−Toniebyłomiłe–skarciłmnie,anastępnieszepnął
midoucha:–Przepraszamzarano.
Dźgnęłamgo,żebysięodsunął.
–InieprzejmujsięJessicą.Jeśliszaremyszy
