Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
malujeludzkietwarzenaścianachzwykłychbloków,możebyćażtak
majętny.
–Przykronamzpowodupanażony–bąknąłpodnosemMaciek.
ZamiastodpowiedziMinosplótłtylkodłoniejakdomodlitwy.Dopiero
wtedyzauważyli,żerękawyswetramapoplamionefarbą.
Mężczyznawprowadziłichdoprzestronnegopomieszczenia,
któregościanyztrzechstronzastawionebyłysięgającymidosufitu
regałamipełnymiksiążek.Wkominku,zażaroodpornąszybą,cicho
strzelałodrewno.Bibliotekęoświetlałyjedyniepłomieniepaleniska
ikilkaustawionychwlichtarzachświec.Przystole,ustawionym
naśrodkupokoju,siedziałaczarnowłosadziewczynka,zaciskając
rączkinawypełnionejgęstymczerwonympłynemszklance.Zust
wystawałajejplastikowarurka.
–Poznajciemojącórkę–powiedziałMino,przymykającdrzwi.
–Panowie,tomojakochanaKlara.Klaro,proszę,przywitajsięładnie.
Dziewczynkapodniosłananichwzrok.MaciekiPawełzatrzymali
sięraptownie,czując,jakcośściskaichzagardła.OczyKlarybyły
pusteniczymramypozbawioneobrazu.
Minopodszedłdodziewczynki,podałjejrękęidopierowtedy
wstałaodstołu.
–Przepraszamzatoupiorneoświetlenie–powiedział.–Moja
Klaraniemalodurodzeniajestniewidomaibardzowrażliwa
naświatło,prawda,kochanie?
Schyliłsięiucałowałjąwczoło.
–Tatusiu!Przestań!–powiedziaładziewczynkazrozbawieniem.
Kącikiustmiałaubrudzoneczymś,coprzypominałosokpomidorowy.
Minozauważyłtoitroskliwiewytarłjejbuzięzabranązestołu
serwetką.
–Taklepiej–powiedział.–Podejdźciebliżej–zwróciłsię
dogości.–Nalejęnamwina,aKlaratymczasem,hmm...przyjrzysię
wam.
Maciekzdjąłokulary.Dłoniedziewczynkipowędrowałykujego
twarzy.Byłybardzodelikatneizimne.Drobnepaluszkiłaskotały
