Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
kwadratowych.Naprzeciwkowejściawidniałomałeokno,
którewpuszczałowystarczającodużoświatła,
byrozświetlićstrych.Całepoddaszewyłożonebyłonagim
szarymdrewnemiztegosamegomateriałuwykonano
teżdwasłupy–jedenprzywejściowejklapieidrugituż
obokokna.
–Ijak?–Usłyszałagłosbabcizdołu.
–Podobamisię.Imamcoś,copomożemisię
tuwprowadzićodrazu–odpowiedziałazuśmiechem.
Obejrzałasięizobaczyłależącezaklapądrewniane
kosze;otzwykłe,kwadratowepudłazdesek.Planjużsię
zarysowywał.
Wieczórskończyłsięnabutelcegrzańcairozmowie
osprawachorganizacyjnych.Wypiłycałylitr,pośmiały
sięizasnęłyspokojnie.
Ranekbyłprzepiękny,słońceświeciłotakmocno,
żeodbijającsięodśniegu,raziłopooczach.Wszędzie
unosiłasiębłogacisza,którązagłuszałotylkotrzeszczenie
śniegupodjejbutami.
Dobrzemitozrobinamięśnie
–pomyślała
.
Czułabólud,pośladkówiłydek
powczorajszymmarszu.Mimożebardzolubiłachodzić,
spacerpogórachwgłębokimśniegutojednaknie
tosamo.
Wcześniejzerknęłanamapęidziśpostanowiła
spróbowaćdojśćdoszkołykrótsządrogą–udałojejsię,
adrogawdółtrwałaogodzinękrócejniżwgórę.Może
jeślipójdzietędyzpowrotem,trasabędzieopółgodziny
krótsza–rozważała–trzebasprawdzić.
Dzieńwszkolebyłdokładnietaki,jaksobie
