Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wyobrażała–awięcnieobyłosiębezniezliczonejilości
wpatrzonychwniąoczuiszeptaniazaplecami.
Naszczęściegodzinyszkolnezleciałyszybciej,niż
myślała.Gdyusłyszaładzwonekkończącyostatniąlekcję,
wyszłazklasypierwszaijaknajszybciejpopędziła
nazewnątrz.Doszładogłównejulicyitakjakwczoraj
wyciągnęłamapę,byprzeanalizowaćdrogii…
–Cześć,Iliana!–powiedziałniespodziewanie
nieznajomychłopak,któryniewiadomokiedypojawiłsię
zdecydowaniezablisko.
Ilianaspojrzałananiego,lekkoopuszczającmapę
wdół,odsłaniającnawszelkiwypadektylkooczy.
Chłopakbyłwysoki,miałceręzniszczonątrądzikiem,
wąskieusta,błękitneoczyikrótkieblondwłosy
postawionenajeżyka.Kilkakrokówzanimstałagrupka
młodzieżyztornistramiwpatrującasiętownią,
towniego.Chłopakbyłwyraźniezniecierpliwiony,
bonawetniepoczekałnaodpowiedź.
–JestemMarcin,chodzimyrazemdoklasy–rzekł
wyraźnierozbawiony.
Onatylkopatrzyłananiegozzamapy.
–Czytaszmapę?Boiszsię,żesięzgubisz?Spokojnie,
mogęcięodnaleźćwkażdejchwili,hihihi.–Grupka
uczniówzanimrównieżsięroześmiała.–Iwkażdym
miejscu–dodałpodłuższymnamyśle,jakbydopiero
natowpadł.
Ilianaskupiłasię,bynicnieposzłowniepożądanym
kierunku.
–Dzięki,nietrzeba.–Złożyłamapęiruszyłaprzed
