Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zrozumieniarelacjiCzarny–Biały.
Białyjestzamkniętywswojejbieli.
Czarnywswojejczerni.
Spróbujemyokreślićskłonnościtegopodwójnego
narcyzmuimotywacje,jakiezanimstoją.
Wydałonamsięniewłaściwewyłuszczanienapoczątku
rozważańwniosków,októrychbędziemowapóźniej.
Jedynymmotoremnaszychwysiłkówbyłopragnienie
przerwaniabłędnegokoła.
Faktemjest,żeniektórzyBialistawiająsiebiewyżejniż
Czarni.
Faktemjestteżto,żeniektórzyCzarnizawszelkącenę
chcąpokazaćBiałym,jakbogatajestichwłasnamyśl,
aumysłrówniepotężny.
Jakztegowybrnąć?
Przedchwiląposłużyliśmysięterminemnarcyzmu.
Rzeczywiście,jesteśmyzdania,żejedynie
psychoanalitycznainterpretacjaczarnegoproblemu
możeujawnićzaburzeniaafektywneodpowiedzialne
zapowstanietegozespołukompleksów.Pracujemynad
całkowitymrozbiciemtegochorobliwegouniwersum.
Uważamy,żejednostkapowinnadążyćdoprzyjęcia
uniwersalizmuwłaściwegokondycjiludzkiej.Stwierdzając
to,mamynamyślizarównomężczyzntakichjakArthur
deGobineau,jakikobietytakiejakMayotteCapécia.
Leczbyosiągnąćtopodejście,trzebapilniepozbyćsię
zespołuwad,skutkówokresudziecięcego.
Nieszczęściemczłowieka,mówiłFriedrichNietzsche,
jestto,żekiedyśbyłdzieckiem.Jednakżeniewolnonam
zapominać,jaksugerujeCharlesOdier,żelosneurotyka
leżywjegorękach.
